فضا زندگی برای زنان و دختران افغانستان، به شدت توسط طالبان محدود شده است. در این روزها اعضای جنبش خود جوش زنان افغانستان، در ولایت‌های کابل، بلخ، تخار، بامیان و بدخشان به مناسبت ۸ مارچ روز جهانی زن، در مکان‌های سربسته از این روز تجلیل کردند. با وجود که این زنان از طرف طالبان مورد تهدید هستند اما آنان نسبت به رفتار زن‌ستیزانه طالبان اعتراض کردند.
این زنان، در صفحه فسبوک‌شان نوشته‌اند: «در برابر خون‌خوارترین رژیم (طالبان) برای حقوق حقه‌ی زنان این سرزمین مبارزه می‌نمایند». در بخشی دیگر از بیانیه‌ی شان گفته‌اند: «هیچ‌گونه عقب‌گرد در برابر ظلم، استبداد و آپارتاید جنسیتی نخواهیم داشت».
اعضای این جنبش، در ولایت بامیان شعارهای: «نان، کار آزادی، ۸ مارچ روز جهانی زن، هم وطن صدایت را بلند کن، دفاع کن از حقوق زن» را همرسانی کردند. در ولایت تخار این شعارها را در پلاکارت‌های شان نوشته بودند: «ایستاده‌ایم؛ تا حق خود را پس بگیریم؛ زن، عزت آزادی»، در کابل این‌گونه شعار دادند: «نان، کار و آزادی؛ به پاخیز ای هموطن؛ پس بگیریم حق زن»، در بدخشان این شعار را فریاد زدند: «زنان افغانستان، می‌ایستند تا پای جان». در بلخ شعار دادند: «بر مهد دلیرانیم، فکر نکن خاموش می‌مانیم».
اعضای این جنبش نسبت به برخود طالبان در برابر زنان اعتراض کردند. در پیام‌های‌شان خواهان آزادی، کار، تحصیل، حقوق برابر زنان با مردان شدند. بخشی از خواست این زنان معترض از جامعه افغانستان بود تا اینکه زنان را در مبارزه مدنی علیه طالبان همراهی کنند.
اما تاهنوز، هیچ حرکتی از طرف مردان افغانستان، به حمایت از زنان معترض در داخل کشور صورت نگرفته است. تا اینجای کار، زنان به تنهایی مسئولیت مبارزه و دادخواهی برای حقوق انسانی را بر شانه‌های‌شان حمل کرده اند.
