نویسنده: عظیم بشرمل
خامنه‌ای در دو جبهه، در برابر مردم ایران و بلوک غرب توان جنگ نداشت. به این دلیل، پزشکیان را بر کرسی با نام، اما بدون صلاحیت ریاست جمهوری نشاند. از اول، تأیید یک نامزد اصلاح‌طلب و پنج اصول‌گرا نشان می‌داد که خامنه‌ای می‌خواهد کسی را انتصاب کند که با غرب از در نرمش و کرنش وارد شود. ازسوی‌دیگر، وجود پزشکیان ترک تبار، به خاطر تنش‌های داغ قومی ایران نیز لازم بود. منتها در نتیجه‌ای این پروسه‌ی انتصاب، خامنه‌ای باخت و مردم ایران برد. براساس اعلام دولت خامنه‌ای در حدود نصف مردم در انتخابات شرکت نکرده‌اند. درحالی‌که، گزارش‌های غیردولتی نشان می‌دهد که ۱۰ تا ۲۰درصد از مردم در انتخابات رأی داده‌اند. بدون شک رأی دهندگان کارمندان دولت، نیروهای امنیتی، ملاها و سایر مزدبگیران دولت استند. همین‌ها بخشی از نظام‌اند، نه مردم.
به‌طور مثال، فعلاً خامنه‌ای در حدود یک میلیون نیروی ذخیره و فعال، دو و نیم میلیون کارمند دولت و شش میلیون نفر معاش بخور دارد. رأی‌های ریخته‌شده در صندوق انتخابات فعلی بیش‌تر از رأی گروه‌های یادشده، به شمول رأی خانواده‌های‌شان نیست.
در تحریم انتخابات، شخصیت‌ها و گروه‌های زیاد نقش داشتند. اما نقش و تأثیر جنبش زن، زندگی و آزادی بیش‌تر از همه پر رنگ بود. هیچ گروه سیاسی به اندازه‌ای این جنبش نتوانست از نظام ولایت فقیه سلب مشروعیت کند.
قابل یادآوری است که مبارزات اخیر جنبش زنان ایران و افغانستان نشان می‌دهد که قدرت‌های مرتجع با یک آنتی‌تز جدی و پیشرو مواجهه‌اند و در سرکوب‌کردن آن ناکام مانده‌اند.
براساس منطق دموکراسی، مردم به همان اندازه که با مشارکت‌شان به دولت‌ها مشروعیت می‌دهند، به همان پیمانه با شرکت نکردن‌شان از دولت‌ها سلب مشروعیت می‌کند.
حالا این پرسش مهم مطرح است که نظام خامنه‌ای بدون مشروعیت و حمایت مردم و صرفاً با تکیه بر یک نیروی سرکوب، چه مدت می‌تواند دوام بیاورد؟ گروه‌های اپوزیسیون و جنبش زنان ایران با این دولت غیرمشروع و غیرمردمی چه خواهند کرد؟ از دید من، نرفتن مردم در پای صندوق‌های رأی پیروزی بزرگ نصیب مردم و گروه‌های اپوزیسیون کرد. اما چنین تحریم‌ها، تاکتیک‌ها و استراتژی‌های دموکراتیک و نرم در برابر یک نظام غیر دموکراتیک نمی‌تواند زیاد نتیجه‌بخش باشد. چنانچه اکرم یاری در جزوه‌ی انقلاب و مساله‌ی ملی نوشته بود: «یک دولت مسلح را فقط خلق مسلح می‌تواند نابود کند.» بنابراین، مردم ایران خیلی به مبارزات خیابانی، استراتژی‌های دموکراتیک و چنین تحریم‌هایی نباید دل‌خوش کنند. بدون ترکیب مبارزات نرم با مبارزات سخت، دشوار به نظر می‌رسد که جنبش مردم به پیروزی برسد.
بسیاری از گروه‌های داخل نظام و هم گروه‌های اپوزیسیون بیرون از نظام، منتظر فرصتی بعد از مرگ خامنه‌ای‌اند. اگر چند، خامنه‌ای پیر شده و ۸۵ سال سن دارد. اما به این زودی‌ها رفتنی معلوم نمی‌شود.
مردم ایران پیوندهای مهم فرهنگی با مردم افغانستان دارد. توسعه و بهبود وضعیت ایران تأثیر مستقیم بر وضعیت افغانستان دارد. بناءً یک ایران توسعه‌یافته و دموکراتیک به نفع مردم ایران، ما، منطقه و جهان است.
