ذکیه خدادادی، پاراتکواندوکار افغانستان در نخستین بازی‌اش در المپیک پاریس، با نتیجه ۲۱ بر ۱۱ حریف کوبایی‌اش را شکست داده و به پیروزی رسید.
او یک ساعت بعد در مسابقه‌ی دیگر، در برابر حریف ازبیک خود با نتیجه‌ی ۴ بر ۳ شکست خورد؛ اما در سومین مسابقه در برابر نوجهان ایکینچی، قهرمان اروپا نیز به پیروزی رسید. قرار بود ساعات بعد با حریف مراکشی خود مبارزه کند، اما حریف مراکشی او از بازی کنار کشید و سرانجام، خدادادی به اولین مدال برنز وزن ۴۷ کیلوگرام دست یافت.
این مسابقه، دیروز پنج‌شنبه (۸ سنبله) برگزار شد. گفته می‌شود شکست خفیف خدادادی (۴ بر ۳) در برابر حریف ازبیک‌اش، سبب شد که او به مدال طلا نرسد.
خانم خدادادی ۲۵ ساله، تنها پناهنده‌یی است که چنین پیروزی تاریخی را به‌نام خود و کشورش رقم زده است. بانو خدادادی، پیش از ورود طالبان در هرات زندگی می‌کرد.
در واکنش به پیروزی ذکیه خدادادی، شماری از نهادهای داخلی و خارجی واکنش نشان داده پیروزی او را «تاریخی» و نشان‌دهنده‌ی «استقامت زنان در برابر وحشت و جهل حاکم» خوانده‌اند.
لینا علم، فعال حقوق زن با نشر عکسی از پیروزی این ورزشکار افغانستان نوشته است: «چه جواب دندان‌شکن دادی برای این‌که زندان جای تو نیست.»
هادی میران، شاعر و نویسنده نیز در واکنش به این پیروزی تاریخی نوشته است که خدادادی از کشورش و از زندان خانگی گریخت تا در «تاریکستان چراغی بیفروزد.»
به گفته‌ی میران، ذکیه از بستر فقر و بیچارگی برخاست و با تلاش و پشت‌کار همیشگی‌اش، بزرگ‌ترین افتخار و رویداد ورزشی را رقم زد.
ذکیه خدادادی در حالی پرچم افغانستان را در استیج‌های جهانی به اهتزاز درآورده است که در کشورش هم‌صنفان او از اساسی‌ترین حقوق‌شان، که همانا آموزش و تحصیل است، محروم‌اند.
پس از حاکمیت گروه طالبان در افغانستان، دختران ورزشکار از رشته‌های مختلف، کشور را ترک کرده، به سراسر جهان پراکنده شدند.
خدادادی یکی از صدها دختر پناهنده‌یی است که تسلیم نشد و ادامه داد. او اکنون شهرت جهانی به دست آورده است.
این بانوی ورزشکار افغانستان پیشتر در جشن‌واره‌ی پاراالمپیک در فرانسه اشتراک کرده و یکی از مشعل‌داران این جشن‌واره بود.
