جمعی از اعضای فدراسیون خبرنگاران افغانستانی در تبعید که در شهر تهران ایران به سرمی‌برند؛ در یک تجمع اعتراضی، نشست سوم دوحه را کرنش ذلیلانه‌ی سازمان ملل متحد در مقابل طالبان دانستند و آن‌را محکوم کردند.
این خبرنگاران، حذف زنان و فعالان مدنی را از نشست سوم دوحه، پذیرش بی‌کم‌وکاست خواسته‌های گروه تروریستی طالبان از سوی سازمان ملل متحد عنوان نمود و آن را نقض سیستماتیک حقوق‌بشر و آپارتاید جنسیتی خواند. هم‌چنان آنها اظهار داشتند که ملل متحد طالبان را تشویق و همراهی می‌کند که جنایت‌شان را بر علیه مردم افغانستان تداوم دهند.
خبرنگاران تبعیدشده، در این تجمع اعتراضی نشست سوم دوحه را مصداق روشن همراهی با جنایت‌کاران جنگی و ناقضان حقوق‌بشر عنوان کردند.
آنها گفتند: «حذف زنان از نشست رسمی به‌دلیل خواست‌های طالبان، نشان از کرنش و تواضع شرم‌آور سازمان ملل در مقابل یک گروه تروریستی است. درحالی‌که در کارنامه‌‌‌ی این گروه تروریستی به‌جز جنایت، ترور، انفجار، انتحار و تجاوز، دیگر هیچ نقطه‌ای مثبت نمی‌توان یافت.»
محمد رجا یک تن از روزنامه نگاران در تبعید گفت: «متأسفانه با برگزاری این نشست، سازمان ملل متحد به وضوح از اصول مندرج در منشور حقوق بین‌الملل و قطعنامه ۱۳۲۵ که در حمایت از حقوق زنان می‌باشد عبور کرده است و بر آپارتاید جنسیتی آشکار در افغانستان مهر تأیید گذاشته. هم‌چنان، از حقوق اقلیت‌های قومی و مذهبی در افغانستان چشم‌پوشی نموده و تنوع و تکثر جامعه‌ی افغانستان را قربانی خواسته‌های یک گروه تروریستی کرده است.»
در ادامه، آقای رجا گفت: ما جامعه‌ی رسانه‌ای، از ملل متحد جداً می‌خواهیم که زنان و گروه‌های جامعه‌ی مدنی را در تمامی نشست‌های مربوط به افغانستان دعوت کند. تا اینکه حقوق‌بشر و حقوق زنان به ابزار چانه‌زنی گروه تروریستی طالبان تبدیل نشوند.
خبرنگاران معترض افزودند که؛ طالبان نمی‌تواند نماینده‌ی کل جامعه‌ی افغانستان باشد. بنابراین، جامعه‌ی جهانی برای حل و فصل مسئله‌ی افغانستان نباید اصول و استانداردهای خود را نادیده بگیرد و به یک گروه تروریستی، ذلیلانه کرنش کند و باج بدهد.
امید پویا مسئول فدراسیون خبرنگاران افغانستانی در ایران، نیز در زمینه گفت: «ما جامعه‌ی رسانه‌ای افغانستان این نشست ظالمانه را مردود می‌دانیم و آن‌را به‌شدت محکوم می‌کنیم.»
وی افزود، این نشست یک فرایند خودخواهانه بود که مورد قبول زنان، مدافعان حقوق‌بشر، فعالان جامعه‌ی مدنی و جامعه‌ی رسانه‌ای نیست.
احسان عرب یکی از روزنامه نگاران در تبعید، گفت: «عدم حضور نمایندگان زنان افغانستان، جامعه‌ی مدنی، مدافعان حقوق‌بشر و اقلیت‌ها، یک لکه‌ی ننگ بر دامن جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل متحد گذاشت که هرگز فراموش نخواهد شد.»
آقای عرب افزود؛ ما خبرنگاران در تعبید مقیم کشور ایران، از جامعه‌ی جهانی به خصوص سازمان ملل متحد خواستار حمایت از زنان افغانستان هستیم تا در نشست‌های بعدی جایگاه خود را داشته باشند.
خبرنگاران معترض گفتند: زنانی که در نشست حاشیه‌ای دوحه شرکت کردند از هیچ زنی در افغانستان نمایندگی نمی‌کنند. آنها در حقیقت لابی‌های بی‌شرم طالبان هستند که برای سفیدنمایی این گروه لابی‌گری می‌کنند تا جنایات‌شان به فراموشی سپرده شوند.
