هم‌زمان با نزدیک‌شدن پانزدهم آگست، روز سیاه و سقوط افغانستان به دست گروه طالبان، شماری از زنان معترض افغانستان در داخل و خارج، بر مبارزه‌ی حق‌خواهانه و عدالت‌خواهانه علیه این گروه تأکید می‌کنند.
ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان، با نشر چندین ویدیو از زنان معترض افغانستان، پانزدهم آگست را یادآور خاطرات تلخ و دفن امید و آرزوی مردم افغانستان می‌خوانند.
به گفته‌ی زنان معترض، طالبان در نخستین روزهای حاکمیت‌شان، دروازه‌های مکاتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند و در ۲۹ قوس ۱۴۰۱، دانشگاه‌ها را نیز به روی دانش‌جویان دختر مسدود کردند.
گروه طالبان نه‌تنها با آموزش و تحصیل زنان و دختران مخالف‌اند، بل‌که کار، سفر، تفریح و فعالیت‌های اجتماعی را نیز از زنان گرفتند.
زنان معترض هم‌چنان می‌افزایند که طالبان در سه سال حاکمیت‌شان، زنان را خانه‌نشین کردند و تمام آزادی‌ها و حقوق اولیه‌ی انسانی را از آنان گرفتند.
زنان معترض با برداشتن پلاکاردهایی که در آن نوشته است: «حق، عدالت و آزادی» می‌گویند این گروه نیابتی به قتل‌های خودسرانه، بازداشت‌های مخفیانه و شکنجه‌های ظالمانه پرداختند که اکثریت قربانیان آن، فعالان حقوق بشر، خبرنگاران و زنان می‌باشند. به گفته‌ی این زنان، در حال حاضر، هیچ سیستم قضایی پاسخ‌گو برای این همه جنایت، وجود ندارد.
طالبان در بیست سال گذشته، با انجام عملیات‌های تروریستی در مکان‌های عمومی هم‌چون دانشگاه‌ها، زایشگاه‌ها، مکتب‌ها، مسجدها و… در برابر مردم افغانستان از هیچ ظلمی دریغ نورزیدند.
این زنان معترض هم‌چنان می‌گویند، طالبان در سه سال گذشته، شمار زیادی از شهروندان افغانستان را مجبور به ترک وطن کردند که قربانیان آن، زنان، کودکان، فعالان حقوق بشر و حقوق زنان، خبرنگاران و روشن‌فکران بودند.
زنان معترض، از جامعه‌ی جهانی و نهادهای حامی حقوق بشر می‌خواهند که بالای این گروه فشار آورده تا در برابر تمامی اعمال دهشت‌افگنانه و تجاوزکارانه‌ی‌شان، پاسخ‌گو باشند و هم‌چنان آپارتاید جنسیتی را در افغانستان به رسمیت بشناسند.
