وزارت عدلیه‌ی طالبان با نشر احکام امر به معروف و نهی از منکر که از سوی رهبر پرده‌نشین این گروه تایید شده، نوشته است که پوشانیدن تمام بدن زن ضروری است.
در ماده‌ی سیزدهم، زیر عنوان «احکام مربوط به حجاب زن» طی شش فقره به چگونگی پوشش زنان پرداخته شده است.
در فقره‌ی سوم ماده‌ی سیزدهم آمده است: «صدای زنان (بلندخواندن آهنگ‌ها، نعت‌ها و قرائت‌ها در مجمع) عورت است». با تاسی از این فقره، زنان خبرنگار نمی‌توانند در رادیو و تلویزیون ظاهر شوند.
هم‌چنان در فقره‌ی چهارم ماده‌ی سیزدهم، تاکید شده که زنان و دختران نباید لباس‌های نازک و چسپ بپوشند: «لباس زنان نازک، کوتاه و چسپ نباشد.»
این احکام زن‌ستیزانه‌ی طالبان، زنان را مجبور کرده است که حتا صورت خود را از مردان نامحرم پنهان کنند: «زنان مسلمان مکلف‌اند که بدن و روی خویش را از مردان نامحرم پنهان کنند.»
در همین حال، شماری از فعالان حقوق زن در واکنش به این احکام می‌گویند که طالبان عبا و قبای عربستان و پاکستان را بالای زنان افغانستان تحمیل می‌کنند.
رخشانه رضایی، بانوی معترض علیه قوانین سخت‌گیرانه‌ی طالبان با نشر ویدیوی می‌گوید که زنان افغانستان مسلمان بودند و هستند؛ نیاز ندارند که حجاب اجباری بر آن‌ها تحمیل شوند.
به گفته‌ی بانو رضایی، طالبان پس از حاکمیت‌شان در افغانستان، احکام سخت‌گیرانه‌یی علیه زنان وضع کرده‌اند که زندگی را بر زنان سخت و دشوار کرده است.
وزارت عدلیه‌ی طالبان، احکام امر به معروف و نهی از منکر را منتشر کرده و گفته شده پس از تایید از سوی ملا هبت‌الله رهبر همیشه‌غایب این گروه در جریده‌ی رسمی نیز نشر شده است.
این احکام دارای یک مقدمه، چهار فصل، سی‌وپنج ماده و ۱۱۴ صفحه می‌باشد.
