نویسنده: محمد رجا
گروهی از نهادهای رسانه‌یی و حقوق بشری مقیم ایران، روز پانزدهم آگوست را «روز سیاه و لکه‌ی ننگ» در تاریخ افغانستان نامیدند. این گروه با انتشار قطعنامه‌یی، زمام‌داران دوره‌ی جمهوریت را به دلیل آن‌چه «وطن‌فروشی، معامله‌گری و بی‌کفایتی» خوانده‌اند، مسئول شرایط اسفبار کنونی افغانستان دانسته و پانزدهم آگوست را روز احیای هژمونی قبیله‌یی و آغاز فاجعه‌ی گسترده برای مردم افغانستان نامیدند.
سید بشیر طارق، مسئول ائتلاف دادخواهی فعالین حقوق بشر، ۱۵ آگوست را آغاز بدبختی مردم افغانستان، به‌ویژه مدافعان حقوق بشر، فعالین مدنی و مدافعان حقوق زنان دانست و از جامعه‌‌ی جهانی خواست تا به جای صدور اعلامیه و محکومیت ظاهری، تصمیمات عملی برای بهبود وضعیت افغانستان اتخاذ کنند.
امید پویا، از شرکت‌کنندگان این تجمع، با اشاره به حذف سیستماتیک زنان از جامعه، از تسلط طالبان به عنوان عاملی برای حذف شصت درصد مردم افغانستان از حضور و نقش‌آفرینی مثبت در جامعه یاد کرد.
عادله حکیمی، مسئول «جنبش زنان عدالت‌خواه افغانستان»، ۱۵ آگوست را روز فروش افغانستان به تروریستان بین‌المللی و روز سیاه و ننگین تاریخ افغانستان خوانده افزود که بخش بزرگی از رنج، شکنجه، محرومیت و آوارگی پس از این تاریخ، بر دوش زنان افغانستان بوده است.
در بخش‌هایی از قطعنامه‌ی این گروه با اشاره به جنایات هولناک طالبان در طول این سه سال، موارد زیر را یادآوری کردند:
محرومیت ۱۹ میلیون زن و دختر از آموزش و فعالیت‌های اجتماعی؛
سرکوب زنان تحصیل‌کرده، تجاوز و قتل ۲۸۰۰ زن و دختر؛
ازدواج اجباری ۸۲۰۰ دختر؛
زندانی‌بودن ۲۵۰۰ زن و دختر در زندان‌های طالبان و شکنجه و تجاوز سیستماتیک آن‌ها؛
قتل‌عام ۳۲۰۴ نفر از قوم اچکزی در ولایات جنوبی و غربی؛
اعدام ۳۴۰۰ مرد جوان تاجیک در ولایت پنجشیر؛
اعدام ۱۸۰۰ مرد جوان هزاره در کابل، هرات، بلخ، بامیان و دایکندی؛
قتل ۲۴۵۰ نفر از نیروهای امنیتی سابق؛
زندانی و شکنجه‌ی ۱۸۰۰۰ نفر از قوم تاجیک؛
زندانی‌بودن ۳۵۰۰ نفر از قوم هزاره در ولایات مرکزی؛
بازداشت ۱۷۰ هزار نفر به بهانه‌های واهی و اخاذی از آن‌ها؛
آوارگی اجباری هشت‌ونیم میلیون نفر؛
مرگ ۴۵ هزار مادر به دلیل نبود امکانات بهداشتی؛
زندانی‌بودن ۱۷۵ هزار نفر در زندان‌های طالبان؛
گرسنگی و محرومیت از غذای کافی حدود نیمی از جمعیت افغانستان، ۲۴ میلیون نفر؛
کوچ اجباری یک‌ونیم میلیون نفر از اقوام تاجیک و هزاره از مناطق شمالی و مرکزی؛
جابه‌جایی یک میلیون نفر از اقوام پشتون وزیرستانی در مناطق شمالی و غصب زمین‌های غیرپشتون‌ها؛
پرداخت ۴۰ میلیون دلار کمک‌های بشردوستانه به طالبان توسط آمریکا در هر هفته؛
انعقاد ۱۵ قرارداد استخراج معادن با چین و غارت منابع معدنی افغانستان؛
حمایت مالی نهادهای امنیتی و اطلاعاتی کشورهای غربی، اتحادیه اروپا و کشورهای خلیج فارس از طالبان.
در پایان قطعنامه، این گروه با ابراز تأسف از بی‌تفاوتی جامعه‌‌ی جهانی نسبت به رنج و ستم مردم افغانستان، از ملت‌های آگاه جهان خواسته است تا مانع عادی‌سازی جنایات طالبان توسط حاکمان خود شوند.
