ژولیا پارسی، یکی از زنان معترض و عضو رهبری «جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان» نامزد جایزه‌ی حقوق بشری مارتین انالز شده است.
روز جمعه (۷ ثور ۱۴۰۲)، نهاد حقوق بشری فریدم نو، به پاس مبارزات مدنی ژولیا پارسی وی را نامزد جایزه‌ی مارتین انالز کرده است. این جایزه در سال ۱۹۹۳ میلادی برای بزرگداشت از مارتین انالز، دبیر کل سابق عفو بین‌الملل راه‌اندازی شده است. هم‌چنان این جایزه معروف به جایزه نوبل حقوق بشر است که برای مدافعان حقوق بشر اهدا می‌شود. ده تن در جمع نامزدان نهایی برای دریافت این جایزه قرار گرفته است.
در روزهای اول حاکمیت طالبان، ژولیا پارسی به منظور تغییر دادن تاریخ، گام به خیابان‌های کابل گذاشت. او توانست بر ترس و تهدیدی که از طرف طالبان در برابر مردم افغانستان به ویژه در برابر زنان و دختران وجود داشت غلبه کند. حرکت ژولیا و همرزمان او توانست در تاریخ مبارازت مدنی افغانستان تبدیل به یک نقطه عطف شود.
مبازه‌ی ژولیا برایش هزینه‌ی سنگین داشت، گروه طالبان در برابر فریادهای او به شدت خشمگین بود و نتوانست اعتراضات وی را تحمل کند. طالبان به تاریخ (۵ میزان ۱۴۰۲) ژولیا و پسرش را دستگیر کرد و به زندان انداخت. اما در اثر پافشاری نهاهای حقوق بشری و فعالان حقوق به تاریخ (۲۷ قوس ۱۴۰۲) وی از زندان آزاد شد.
ژولیا بعد از بیرون شدن از زندان، صدای اعتراض خود را خاموش نکرد. هم‌چنان به صورت مستقیم و غیر مستقیم به اعتراض ادامه داده است. طالبان شاید ژولیا را در زندان از نظر فزیکی لت و کوب کرده باشند، اما آنها نتوانست روح سرکش و معترض وی را سرکوب و آرام کند.
ژولیای پس از زندان سخت‌کوش‌تر و پخته‌تر شده است. او اکنون ثابت کرده است که زنان مبارز تنها در الجزایر چون جملیه بوحیره، در پاکستان مانند ماهرنگ بلوچ، در ایران مانند نرگس محمدی و در لندن مانند ماری ولستون کرافت تولد نمی‌شوند. بلکه در تخار، سرزمین فارسی شیرین نیز دختری تولد می‌شود که در برابر خطرناک‌ترین گروه تروریستی دست به مبارزه می‌زند.
ژولیا چه این جایزه را به دست آورد یانه، اما زنان و دختران افغانستان پیروز است و تاریخ این سرزمین را به گونه‌ای رقم زده است که نظم سیاسی پس از طالبان نظم سیاسی زنانه خواهد بود.
