گزارش تازه‌یی از سوی نهاد افغان ویتنس (Afghan Witness) تحت عنوان «خشونت روزمره» پرده از ابعاد هولناک و تکان‌دهنده‌ی خشونت و سرکوب علیه زنان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان برمی‌دارد. این نهاد می‌گوید که زنان در افغانستان با «حذف سیستماتیک» از زندگی عمومی روبه‌رو هستند.
این گزارش که به مناسبت سومین سال‌گرد سقوط افغانستان به دست طالبان منتشر شده، نشان می‌دهد که خشونت علیه زنان در این کشور به امر عادی و روزمره تبدیل شده است.
تحقیقات افغان ویتنس بر اساس اطلاعات جمع‌آوری‌شده از منابع مختلف منتشر شده است. این تحقیق تصویر دهشتناک از ۳۳۲ مورد زن‌کُشی، قتل ناموسی و ۸۴۰ مورد خشونت مبتنی بر جنسیت علیه زنان و دختران در بازه‌ی زمانی دوونیم‌سال، از ۱ جنوری سال ۲۰۲۲ تا ۳۰ جون ۲۰۲۴، را نشان می‌دهد.
این نهاد تأکید می‌کند که آمار واقعی خشونت علیه زنان به مراتب بیشتر از ارقام ثبت شده است؛ چرا که بسیاری از موارد به دلیل ترس از انتقام‌جویی طالبان و محدودیت‌های اجتماعی گزارش نمی‌شوند. گزارش افغان ویتنس به موارد متعددی از خشونت علیه زنان از جمله قتل، تجاوز جنسی، ازدواج اجباری، ضرب و شتم، بازداشت خودسرانه و شکنجه اشاره می‌کند.
در گزارش این سازمان آمده است که در بسیاری از موارد، عاملان خشونت علیه زنان، خود نیروهای طالبان بوده‌اند. با این حال، به دلیل عدم شفافیت و پاسخگویی طالبان، امکان پی‌گیری قانونی این جرایم و مجازات وجود ندارد. افغان ویتنس در گزارش خود تأکید می‌کند که طالبان با ایجاد فضای رعب و وحشت تلاش می‌کنند تا مانع از افشاگری درباره‌ی خشونت علیه زنان و پی‌گیری حقوق آن‌ها شوند.
بسیاری از زنان و دختران افغانستان به دلیل ترس از انتقام‌جویی طالبان، جرأت ابراز اعتراض و دادخواهی برای رسیدن به حقوق خود را ندارند.
نقش طالبان در خشونت‌ها: در این گزارش، مقامات طالبان عامل ۴۲۲ مورد خشونت، معرفی شده‌اند. گزارش‌ها حاکی از ۱۱۵ مورد ازدواج اجباری، بردگی جنسی، تعرض و تجاوز جنسی، ۷۳ مورد خشونت و شکنجه با ماهیت غیرجنسی، ۱۱۳ مورد بازداشت زنان به اتهام اعتراض علیه طالبان یا نادیده گرفتن سیاست‌های این گروه ثبت شده است.
سرکوب اعتراضات: گزارش نشان می‌دهد که اعتراضات زنان علیه طالبان به شدت سرکوب شده و بسیاری از فعالان حقوق زن بازداشت و یا مجبور به فرار از افغانستان شده‌اند. این سرکوب‌ها سبب تغییر شکل اعتراضات از تجمعات خیابانی به اعتراضات آنلاین و خانگی شده است.
گزارش اذعان می‌کند که اطلاعات ارائه شده تنها «نوک کوه یخ» است و به دلیل محدودیت‌های رسانه‌یی، سرکوب سیاسی و تهدیدات آنلاین، مستندسازی کامل موارد خشونت علیه زنان دشوار است.
