اعتراض فعالین جنبش زنان افغانستان، به اجباری شدن حجاب

طاهره بتول

روز شنبه (۱۷ ثور) وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان دستوری در مورد حجاب زنان اعلام کرد. در این اعلامیه آمده است که پوشیدن نقاب و برقع برای زنان افغان در اماکن عمومی «واجب» است. پس از آن در روز سه شنبه (۲۰ثور) شماری از فعالان زن در کابل در اعتراض به این دستور کارزار گسترده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی «نه به حجاب اجباری» را آغاز کردند. آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها با شعارهایی چون، «زنان افغانستان در گروی طالبان»، «عدالت عدالت، خسته‌ایم از اسارت»، «زن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ستیزی برنامه است، لباس یک بهانه است» و «مرگ بر این جهالت» علیه دستور طالبان و تشدید محدودیت‌ها برای زنان در این کشور اعتراض کردند. معترضان خواستار لغو این دستور، اجازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی کار و آزادی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اجتماعی برای زنان شدند. آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها طالبان را متهم به محدود کردن زنان می‌کنند و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویند از زمان تسلط دوباره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی طالبان بر افغانستان، بیشتر تلاش این گروه، اعمال محدودیت بر زنان بوده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. بستن مکاتب دخترانه، تهدید، توهین، گروگان‌گیری و ناپدید شدن زنان و دختران معترض از مواردی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند که آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها به‌ عنوان مسایل محدود کننده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی زنان از سوی طالبان یاد می‌کنند. به باور آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها همه‌ی این موارد‌ نشان می‌دهند که طالبان به ‌صورت «فطری و بنیادین» مخالف فعالیت و حضور زنان در اجتماع هستند؛ اما حکومت اسلامی و نیروهای امارت در واکنش به این کارزار، زنان معترض را محاصره کرده و تعدادی از آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را بازداشت می‌کنند که پس از نزدیک به دو ساعت آزاد می‌شوند. یکی از خبرنگاران حاضر در محل هم می‌گویند: «گروهی از خبرنگاران نیز به دلیل پوشش خبری این تظاهرات برای مدت کوتاهی بازداشت شده بودند.»

اما شمار دیگری از زنان نیز در ویدیو‌کلیپ‌هایی که برای کارزار «نه به حجاب اجباری» ثبت کرده‌اند و در شبکه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مجازی دست به دست می‌شوند، می‌گویند که مساله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی بحران‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اقتصادی، فقر و بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کاری در افغانستان مهم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر از این مسایل است که باید به آن رسیدگی شود. به گفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی این زنان، حجابی که طالبان تعریف می‌کنند، «فرهنگی و دینی» نیست. با وجود همه‌ی این موارد پس از دستور اجباری شدن حجاب توسط طالبان همه روزه افراد امر به معروف طالبان در جاده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های عمومی کابل برای نظارت بر این امر ایستاده می‌شوند و هر زنی که از سرک می‌گذرد، از آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها با جمله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ا‌ی «موی ته پوت کو هم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شیره، چادرته سر کو هم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شیره» می‌خواهند دستوری را که از طرف آن-ها صادر شده، عملی کنند.