به‌نام خدای عدالت و آزادی
طوری که بر همگان هویداست پانزدهم آگوست روز سیاه در زندگی مردم افغانستان است. در این روز براساس توافقنامه‌ی ننگین دوحه، کشور به گروه تروریستی طالبان تسلیم داده شد و تمام دستاوردهای بیست‌ساله‌یی که با تلاش‌ها و جان‌فشانی‌های مرد و زن افغانستان به‌دست آمده بود نابود شد. دروازه‌های مکاتب به روی دختران بسته شد، زنان از تمام ساختار سیاسی و اجتماعی حذف گردیدند، تمام قوانین توسط گروه طالبان لغو گردید، ارزش‌های حقوق بشری به شدت نقض شد و آزادی عمومی و فردی مورد تعرض قرار گرفت.
در این روز کشور ما یک‌بار دیگر در کام هیولای تروریزم بین‌المللی فرو رفت. اکنون قربانی این همه فجایع و تضاد منافع دستگاه‌های استخبارات جهان مردم افغانستان است.
سه سال می‌شود که مردم افغانستان تحت استبداد این گروه تروریستی قرار دارند که تمام حقوق و ارزش‌ها را از مردم ربوده است. همه‌ی این جنایات زیر ذره‌بین رسانه‌های جهانی قرار دارد و جهان همواره پیرامون وضعیت تأسف‌بار افغانستان سکوت اختیار کرده است. ما یک‌بار دیگر در این روز سیاه، که در نتیجه‌ی تقابل سیاست‌های جهانی بر ما تحمیل شده است، خواسته‌های خویش را از جهانیان و سازمان‌های بین‌المللی چنین مطرح می‌کنیم.
1 – اکنون به همه‌ی جهانیان ثابت شده است، بحران حقوق بشری در افغانستان بیداد می‌کند؛ مردم از تمام حقوق انسانی خود محروم‌اند، زنان به‌عنوان نیمی از پیکر جامعه‌ی افغانستان به‌صورت کل از جامعه حذف شده‌اند، قتل نظامیان پیشین ادامه دارد و عفو عمومی گروه طالبان دروغ است. پس به سکوت سیاسی خویش خاتمه دهید و افغانستان را از این وضعیت فاجعه‌بار نجات دهید.
2 – فقر و بیکاری روزبه‌روز افزایش یافته و میلیون‌ها طفل با شکم گرسنه به بستر خواب می‌روند. سرمایه‌ها از کشور فرار کرده، صادرات و واردات به حداقل رسیده است. زنان تحصیل‌یافته و با تجربه که در نهادهای رسمی کشور کار و وظیفه داشتند، اکنون به منظور دریافت نفقه‌ی فرزندان‌شان دست به گدایی می‌زنند. عامل این وضعیت تأسف‌بار یگ گروه تروریستی است. بنابراین وضعیت کنونی برای وجدان‌های بیدار قابل تحمل نیست. لطفاً برای نجات مردم افغانستان بخصوص زنان افغانستان اقدام کنید.
3 – بحران مهاجرت و پناه‌جویی یکی از پیامدهای حاکمیت گروه تروریستی طالبان است که با حاکمیت نامشروع‌شان سرنوشت و زندگی مردم را گروگان گرفته‌اند. ظلم، تبعیض، کشتار و چور و چپاول دارایی‌های عامه و عدم احترام به حریم خصوصی شهروندان سبب شده است که مردم از کشور فرار کنند. آشکار است که ادامه‌ی روند پناه‌جویی راه‌حل برای مردم افغانستان و هم‌چنان کشورهای جهان نیست. بنابراین برای تأمین صلح در افغانستان تلاش کنید تا مردم به لانه‌های خویش برگردند.
4 – افغانستان به بستر و پناهگاه امن گروه‌های تروریستی جهانی و منطقه‌یی مبدل شده است که نمونه‌ی بارز آن کشته‌شدن ایمن‌الظواهری در قلب کابل است. رشد گروه‌های تروریستی نه تنها تهدید به افغانستان است، بل‌که تهدید به امنیت جهان و منطقه است. پس قبل از فراگیرشدن آتش تروریزم و سرایت آن به خانه‌های امن، شما اقدام کنید.
5 – ادامه‌ی حاکمیت یک گروه متحجر و بنیادگرا که هیچ نوع هماهنگی و هم‌سویی به جهان مدرن و عصر تکنالوژی ندارند به نفع هیچ کشوری نیست. پس با حمایت از یک پروسه‌ی ملی تحت نظارت نماینده‌ی سازمان ملل و با اشتراک تمام اقوام و اقشار افغانستان به حاکمیت تروریستان و ددمنشان خاتمه دهید.
جنبش زنان مقتدر افغانستان
