نویسنده: محمد رجا
با آغاز سال تعلیمی ۱۴۰۴/ ۲۰۲۵ در افغانستان، سایه‌ی سنگین چهارمین سال محرومیت دختران از آموزش، هم‌چنان بر جامعه سنگینی می‌کند. طالبان با فرمان‌های کتبی و شفاهی، بیش از ۱.۵ میلیون دختر را از حق آموزش محروم کرده و درهای مکاتب و دانشگاه‌ها را به روی آنان بسته‌اند.
در آغاز سال تعلیمی جدید، نشانه‌یی از تغییر این سیاست و بازگشایی مکاتب دخترانه‌ی بالاتر از صنف ششم دیده نمی‌شود. این اقدام، نقض آشکار کنوانسیون بین‌المللی رفع تبعیض علیه زنان و مصداق جنایت علیه بشریت است.
محرومیت دختران از آموزش، پیامدهای ویرانگری برای جامعه و خانواده‌ها داشته است. دخترانی که روزگاری در رؤیای آموزش و تحصیل بودند، اکنون با ناامیدی، افسردگی، ازدواج‌های اجباری و افزایش آمار خودکشی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این سیاست تبعیض‌آمیز، جامعه را از استعدادهای زنان محروم کرده و به پیشرفت اجتماعی و فرهنگی کشور آسیب زده است.
در آستانه‌ی سال تحصیلی جدید، نگرانی‌ها درباره‌ی تلاش طالبان برای ایدئولوژیک‌کردن نظام آموزشی افزایش یافته است. این گروه، هم‌زمان با محروم‌کردن دختران از تحصیل، تغییرات گسترده‌یی در برنامه‌های درسی مدارس ایجاد کرده‌اند که می‌تواند تبعیض و نابرابری جنسیتی را نهادینه کند.
پایان‌دادن به این چرخه‌ی ستم و تضمین حق تحصیل برای زنان، نیازمند پاسخ‌گو کردن طالبان از طریق سازوکارهای بین‌المللی حقوق بشر و فشار جدی جامعه‌ی جهانی، به‌ویژه کشورهای اسلامی و منطقه، است. امید می‌رود که این تلاش‌ها، به محاکمه‌ی ناقضان حق تحصیل در افغانستان و آزادی زنان از ستم و تبعیض بینجامد.
