نویسنده: مبارکه فراسو
بر اساس گزارش منتشر شده توسط برنامه جهانی غذا، نزدیک به ۱۵ میلیون نفر در افغانستان نمی‌دانند وعده غذایی بعدی خود را از کجا تأمین خواهند کرد. این سازمان اعلام کرد که برای ادامه کمک‌های بشردوستانه خود در شش ماه آینده، ۷۱۸ میلیون دالر مورد نیاز است. طبق آمار ملل متحد، با تسلط طالبان بر افغانستان، بیش از ۲۳ میلیون نفر به کمک‌های ضروری و بشردوستانه نیازمند اند. با نزدیک شدن فصل زمستان، پیش‌بینی می‌شود که بحران انسانی در این کشور تشدید یابد.
یکی از دلایل اصلی این بحران، فاصله طبقاتی عمیق در افغانستان است. بخش قابل توجهی از منابع اقتصادی و قدرت در اختیار اقلیت مرفه جامعه قرار دارد، در حالی که اکثریت مردم، به‌ویژه در مناطق روستایی، به خدمات اولیه مانند غذا، بهداشت و آموزش دسترسی ندارند. سال‌ها فساد اداری، ضعف زیرساخت‌ها و عدم توزیع عادلانه منابع باعث شده است که طبقات محروم جامعه به شدت آسیب‌پذیر شوند و در شرایط بحرانی مانند بحران غذایی، این فاصله طبقاتی عمیق‌تر به چشم بیاید.
تسلط طالبان بر افغانستان نیز نقش مهمی در تشدید این وضعیت دارد. با روی کار آمدن طالبان، بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی متوقف شد و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی از کشور خارج شدند. تحریم‌های بین‌المللی علیه دولت طالبان و قطع کمک‌های مالی، اقتصاد افغانستان را فلج کرده و فرصت‌های شغلی را به شدت کاهش داده است. طالبان نه‌تنها نتوانسته‌اند زیرساخت‌های اقتصادی را ترمیم کنند، بلکه با سیاست‌های سخت‌گیرانه و انزوای بین‌المللی، شرایط زندگی را برای مردم دشوارتر کرده‌اند. در نتیجه، بحران غذایی کنونی محصول ترکیب این عوامل پیچیده اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است.
