امروز شنبه (۹ سرطان ۱۴۰۳) ساعت ۴ بعد از ظهر، زنان و دختران معترض، فعالان حقوق بشر، حقوق زنان و کنش‌گران مدنی افغانستان در شهر اسلام‌آباد پاکستان در جلو کلوپ ملی مطبوعات، در اعتراض به نشست سوم دوحه تظاهرات کردند. این نشست قرار است فردا دهم سرطان، با حضور افراد طالبان، اما بدون حضور زنان و جامعه‌ی مدنی افغانستان برگزار شود.
در این گردهمایی شماری زیاد از زنان و دختران مهاجر افغانستانی در پاکستان، شرکت کردند. درعین‌حال، کوکان نیز در جمع اعتراض‌کنندگان حضور داشتند.
آغاز تظاهرات به تأسی از فرهنگ خراسان زمین با دکلمه‌ای شعر رقم خورد. یک تن از بانوان معترض که سرشار از انرژی برای مبارزه دیده می‌شد و در چشمانش درد و رنج زنان و دختران افغانستان موج می‌زد، با دکلمه‌ای شعری انقلابی، برای همه امید بخشید.
شعر او روایت‌کننده‌ای وضعیت سرزمین‌اش بود و هم‌چنان تشویق زنان و دختران افغانستان برای مبارزه در برابر گروه تروریستی طالبان. بخش‌های از شعر وی چنین سروده شده‌اند:
گرفته خانه‌ای ما را هجوم مور و ملخ / صدای حادثه از بیشه‌ای پلنگان نیست
که دشمنان زنان و زبان و امیدند / به‌غیرِ خون جهالت که در رگ‌شان نیست
بخوان به نام خودت شعرِ جوی‌بارِ درخت / سکوت لایق گل‌دختر خراسان نیست
در ادامه تظاهرات، معترضان این شعارها را فریاد زدند: «به رسمیت‌شناختن طالبان، زنده به گورکردن زنان»، «نشست دوحه را تحریم می‌کنیم»، «مردم افغانستان در گرو طالبان»، «با تروریست‌ها معامله نکنید، آنها باید محاکمه شوند»، «در خانه و خیابان نفرین بر طالبان»، «نان، کار، آزاد»، «گفت‌وگو با تروریست، تحریم است تحریم است»، «در کنار زنان افغانستان ایستاده شوید» و «سنگر ما خیابان، دشمن ما طالبان».
دو تن از دختران معترض، قطعنامه‌ای تظاهرات را خواندند که در آن از طالبان به عنوان «لکه‌ی ننگ در دامن بشریت» یاد کردند.
در این قطعنامه از جامعه‌ی بین‌المللی خواسته شده است که باید تحریم‌های بیشتر را بر گروه تروریستی طالبان اعمال کنند و آنها را در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار دهند.
معترضان در یکی از ماده‌های قطعنامه خواهان «تضمین حقوق زنان و اقلیت‌های جنسی به عنوان بزرگ‌ترین قربانیان تبعیض و ستم ساختاری و مضاعف در افغانستان» شدند.
زنان و دخترانی که در تظاهرت شرکت نمودند با جسارت و نترسی تمام اعتراض کردند و شعار دادند.
فضای تظاهرات این پیام را برای گزارش‌گران و بینندگان انتقال می‌داد که نسل کنونی دختران و زنان افغانستان توانسته اند کلیشه‌های جنسیتی را درهم‌بشکنند.
اکنون کار به جایی رسیده است که پرچم مبارزه بر ضد استبداد و افراطیت‌مذهبی در دستان دختران و زنان معترض افغانستان قرار دارد.
تظاهرات با شعارهای «طالبان از ما نیست، افغانستان تنها نیست؛ مردم افغانستان، ایستاده اند تا پایان» و «مرگ بر طالبان» به پایان رسید.
