تهدید و تحقیر دختران و زنان در خیابان و بازار؛ توسط افراد امر به معروف و نهی از منکر طالبان

ضیا کوهی

زنان و دختران در خیابان‌ها و کوچه‌ها، همواره مورد بازپرس و تهدید محتسبین امر به معروف و نهی از منکر طالبان قرار می‌گیرند. اکنون زنان و دختران علاوه بر اینکه از تمام فعالیت‌ها، در جامعه محروم شده اند؛ حتا امنیت روحی و روانی‌شان را امر به معروف و نهی از منکر طالبان ربوده است.

شکریه رحمانی (اسم مستعار) دانشجوی علوم سیاسی در یک دانشگاه خصوصی در کابل است. او می‌گوید: «با تسلط طالبان در افغانستان، اکنون رفتن به خیابان و بازار برایم یک کابوس وحشتناک شده است. زیرا افراد امر به معروف طالبان اکثر اوقات در مسیر راه، دختران و زنان را ایستاد می‌کنند و با تهدید و ارعاب میگویند: چرا تنها در سرک بیرون شدی، کجا است محرم‌ات؟».

این بانو می‌افزاید «من چندین بار، با افراد امر به معروف طالبان رو به رو شده‌ام. آن‌ها برایم گفته‌اند: زنان و دختران نباید در خیابان و بازار گردش کنند، زیرا از نظر اسلام جای زن در خانه است. وقتی زنان از خانه بیرون شود چشم نامحرم به آن‌ها می‌افتد. این امر از نظر دین مبین اسلام حرام است».

این برخورد طالبان در سطح شهر همیشه قابل دید است. چندین تن افراد امر به معروف همراه با افراد مسلح طالبان، زنان و دختران را در خیابان‌های عمومی و کوچه‌ها ایستاد و از بیرون شدن از منزل و قدم زدن منع می‌کنند.

شکریه رحمانی علاوه نمود: «حدود یک ماه قبل در سینمای پامیر، منتظر ملی بس بودم که افراد امر به معروف آمد. سوال کرد چرا بدون محرم اینجا ایستاد شده‌ای، چرا حجاب را مراعات نمی‌کنی؟ من گفتم در چنداول خانه فامیل خود رفته بودم. اکنون به طرف خانه خود می‌روم. بعد از گفت‌وگوی جزئی، منسوب امر به معروف به افراد مسلح اشاره کرد و گفت: به خدا! اگر به این مجاهدین امر کنم یک شارژر مرمی را به فرق‌ات خالی می‌کند. تا جامعه از شر نحس شما فاحشه‌ها بی‌غم شود. کار شما فاحشه‌گری است».

شکریه افزود: «وقتی با این برخورد وحشیانه طالبان مواجه شدم، تمام وجودم سرد شد. ناخودآگاه گریه کردم. حتا دیگر نتوانستم یک کلمه، در برابر طالبان وحشی بگویم. متاسفانه هیچ کسی از عابرین جرئت نکرد که به امر به معروف بگوید: تو حق توهین به زنان را نداری».

وی افزود: «اکنون از هر آنچه که سفید و همرنگ لباس، کلاه و لُنگی امر به معروف و نهی از منکر طالبان است می‌ترسم».

شفیق الله رحیمی (اسم مستعار) که فارغ التحصیل از رشته روانشناسی است می‌گوید: «ما همیشه برخورد تند و تهدیدآمیز افراد امر به معروف را در مقابل زنان و دختران در خیابان‌ها، بازار و ایستگاه‌های موترها مشاهده می‌کنیم. این رفتار طالبان امنیت روانی و روحی زنان را به شدت آسیب می‌زنند. زنان را دچار امراض روحی و روانی می‌کنند. حتا باعث می‌شود که زنان در منزل در کنار فامیل شان نیز احساس امنیت نکنند. اکثر اختلالات روحی و روانی ریشه در ترس و تهدیدهایی دارد که افراد با آن مواجه می‌شوند. مخصوصاً این ترس و رعب برای زنان اثرات به شدت منفی و کُشِنده دارد».

در مورد برخورد امر به معروف طالبان انتقاداتی از سوی جنبش‌های زنان و رسانه ها صورت گرفته است. اما طالبان هیچ‌گاه در برابر انتقاد و اعتراض تمکین نمی‌کنند. بلکه به رفتار خشن و ضد حقوق بشری شان ادامه می‌دهند. این گروه به هیچ منطق و اندیشه احترام ندارد. تنها راه درست از نظر آنان همین روش است که اکنون در پیش گرفته و جامعه افغانستان را به قهقرا، بدبختی و فاجعه سوق داده اند.

رحمت الله یک تن از دست فروشان در کوته سنگی شهر کابل می‌گوید: «وقتی من برخورد توهین آمیز امر به معروف طالبان را با زنان می‌بینم، خجالت می‌کشم که امروز از ناموس خود نمی‌توانیم دفاع کنیم. چند طالب بی‌سواد و چَتَل آمده برای زنان و دختران ما مزاحمت می‌کنند. خودشان هیچ چیزی نمی‌دانند، اما به زنان و دختران آگاه و تحصیل کرده حدود تعیین می‌کنند که چه بکنند و چه نکنند. در حالیکه فیسبوک، پور از ویدیوهای بی‌ناموسی و حتا لواطت خود طالبان است».

به تازگی‌ها افراد طالبان اعلامیه‌های را به به دو زبان فارسی و پشتو در شهر کابل پخش کرده‌اند که در آن زنانی که با صورت عریان و بدون نقاب در شهر گشت و گذار می‌کنند،‌ تهدید به مرگ شده‌اند. هم‌چنین طالبان از بعضی دکان‌داران کابل خواسته‌اند که این اعلامیه‌ها در بر دیوارها و پنجره‌های دکان شان آویزان کنند تا همه مردم آن را ببینند.

شکریه رضایی می‌گوید: «زنان و دختران افغانستان از ملل متحد، نهادهای حقوق بشری و کشورهای طرفدار آزادی و دموکراسی می‌خواهند که کابوس به نام طالب را از افغانستان بردارند». باید خاطر نشان ساخت که طالبان با رفتار خشن، فراقانونی و ضد حقوق بشری می‌خواهند نشان دهند که اصول و مقررات شان تغییر نکرده است. همان طور که از طریق ترور، انتحار و دروغ؛ در اثر یک معامله ای به شدت پنهان و مرموز بر افغانستان مسلط شده اند. اکنون نیز با ایجاد وحشت، ارعاب و ایجاد ممنوعیت بر زنان می‌خواهند سلطه شان را ادامه دهند».