جای مردان سیاست بنشانید درخت که هوا تازه شود

محمد رجا
سیاست‌مداران دروغ زیاد می‌گویند. گویا اصلاً زندگی آنها بر پایه‌های دروغ استوار می‌باشد. یکی از شاخ‌دارترین دروغ‌هایی که آنها در این سال‌ها به خورد مردم جهان داده‌اند، حقوق بشر است.
می‌دانید که حقوق‌بشر مثل لیمو شیرین قاچ شده است؛ تلخِ تلخِ تلخ. در ظاهر شیرین است. اما وقتی آن را می‌چشیم، تلخی‌اش تا مغز و استخوان ما می‌رود.
اگر حقوق‌بشر راست بود، الآن فریاد زنان و مردم افغانستان باید گوش گروهک تروریستی طالبان را به‌خاطر آپارتاید جنسیتی و ستم عریان بر شهروندان افغانستان، کر می‌کرد. اما این‌گونه نیست؛ چون یک دروغ بزرگ است.
حقوق‌بشر، وقتی حقوق‌بشر است که برایش فرقی نکند زنی در اوکراین آواره‌ی جنگ و جنایت است ویا در افغانستان. برایش تفاوتی نداشته باشد که جنگ در قلب اروپا است یا وسط خاورمیانه. اما این در دنیای مجازی است، در دنیای حقیقی آنهایی که ادعای حقوق‌بشر را دارند، دلسوزی‌شان فقط برای کسانی اند که دوست‌شان دارند.
گاهی همین مدعیان حقوق‌بشر دل‌شان برای سگی و گربه‌ی چنان می‌تپد که بیا و ببین. گاهی هم چشمان‌شان را به‌روی کشتار کودکان می‌بندند، ستم بر ۹۰درصد جمعیت یک کشور را نادیده می‌گیرند.
در ۲۶ آگست ۲۰۲۱، بریتانیا با هواپیمای اختصاصی بیش از دو صد پیشک و سگ را از افغانستان به بریتانیا انتقال داد. یک ماه قبل، آمریکا ۳۰۰ سگ و گربه را از کوچه‌‌پس‌کوچه‌های کابل جمع‌آوری کرد و در یک پرواز اختصاصی به آمریکا انتقال داد. در‌حالی‌که، صدها همکارشان را در میان گله‌ی گرگ‌های وحشی‌ای به‌نام طالب، تا به امروز بی‌پناه رهاکرده‌اند.
این دروغ زمانی رو می‌شود که در شورای امنیت ملل متحد وقتی آتش‌بس به رأی گذاشته می‌شود، نمایندگان برخی از کشورها دستان خود را بالا می‌برند، با صلح و پایان جنگ حماس و اسرائیل مخالفت می‌کنند.
وقتی سازمان ملل متحد با دورویی، همه‌ی زنان، نهادهای مدنی و جنبش‌های آزادی‌بخش و درکل مردم افغانستان را از نشست دوحه حذف می‌کند، با گروهک تروریستی طالبان که نام سران‌اش در لیست سیاه است دور یک میز می‌نشیند و باج می‌دهد؛ دروغ بودن حقوق‌بشر را به نمایش می‌گذارد. این برخورد ملل متحد مصداق ضرب‌المثل «با گرگ دنبه زدن» است.
دنیایی عجیبی است. حتی جنگ‌زده‌ها هم در جهان باهم فرق می‌کنند. کافی است روزهایی را که روسیه به اوکراین لشکرکشی کرد و جنگی بی‌پایان را رقم زد، با آن‌روزی‌که غربی‌ها مردم افغانستان را دو دستی تقدیم گروه تروریستی طالبان کرد، مقایسه کنیم تا متوجه عمق این تبعیض شویم.
حرف حقوق‌بشر اگر در دنیا خریدار داشت؛ امروز به‌جای موشک و گلوله بین مردم جهان لبخند تبادله می‌شد، الآن آفریقایی‌ها شهروند درجه دوم جهان نبودند، خاورمیانه این‌همه جنگ به خود نمی‌دید و حقوق بشر از در دنیا خریدار داشت؛ جای تک‌تک افراد طالبان باید درپشت میله‌های زندان می‌بود.
بلی، دنیای سیاست‌مداران، دنیای حرف‌های قشنگ و البته دروغ است. آنهایی که تفریح‌شان، خون‌بازی است. آنهایی که امضای‌شان، موشک می‌شود و روی سر کودکان فرود می‌آید. آنهایی که امضای‌شان‌ تسلیم‌دهی یک ملت به‌دست وحشی‌ترین و جنایت‌کارترین گروه تروریستی می‌شود.
سوغات اهالی سیاست برای مردم بدبختی، سیاهی و مرگ است. چه خوب گفت سهراب سپهری: جای مردان سیاست بنشانید درخت که هوا تازه شود.