نویسنده: محمد رجا
افغانستان امروز دیگر تنها یک کشور بحران‌زده نیست؛ بلکه به نماد فاجعه‌ی انسانی تبدیل شده است که در قرن بیست‌ویکم، در برابر چشمان بسته و گوش‌های کر جهان، در حال وقوع است. سرزمینی که روزی به تاریخ و فرهنگ کهن خود می‌بالید، اکنون به یک جنگل متروکه بدل شده است که گرازهای وحشی به‌نام طالبان در آن جولان می‌دهند؛ جایی که قانون، عقلانیت و انسانیت جای خود را به دست تروریست‌های عقب‌مانده داده است.
گروه طالبان، که نه مشروعیت داخلی دارند و نه اعتبار جهانی، افغانستان را به آزمایشگاهی برای تحقیر انسان، سرکوب زنان، و شکنجه‌ی کودکان تبدیل کرده‌اند. گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی حاکی از آن است که ۷۰ درصد مردم افغانستان با ناامنی غذایی شدید دست‌وپنجه نرم می‌کنند. ۵.۳ میلیون کودک زیر پنج سال دچار سوءتغذیه‌ی حاد هستند و ۱.۲ میلیون زن باردار و شیرده در مرز مرگ قرار دارند. به طور متوسط، روزانه ۲۴ مادر و ۱۶۷ نوزاد به دلایل قابل پیش‌گیری جان خود را از دست می‌دهند. حدود ۱۴ میلیون نفر در افغانستان از دست‌رسی به خدمات اولیه‌ی بهداشتی محروم‌اند.
این ارقام تنها اعداد خشک نیستند؛ این‌ها انعکاس رنج یک ملت هستند. اما در حالی که مردم برای نان، دارو و حتا امید جان می‌کَنند، طالبان تمام انرژی خود را صرف اندازه‌گیری قد ریش مردان و بلندی چادر زنان کرده‌اند. این ملایان بی‌سواد، فاسد و متعصب که از علم، انسانیت و مدنیت بیزارند، با وقاحت بی‌سابقه، فرهنگ، آموزش، هنر و حقوق انسانی را به تیغ تحجر سپرده‌اند.
زنان افغانستان، نیمی از پیکره‌ی جامعه، امروز از تحصیل، کار و حتا حضور در عرصه‌ی عمومی محروم شده‌اند. کودکانی که باید در کلاس‌های درس رویاهای بزرگ‌شان را شکل دهند، اکنون یا در کوچه‌ها آواره‌اند یا در کام بیماری و گرسنگی. جنایت، خشونت و سرکوب سیستماتیک در مساجد و مدارس جهادی به اوج خود رسیده است: کودکان مورد بهره‌کشی جنسی و تجاوز قرار می‌گیرند. این راسیست‌ها که تنها نام «حاکمیت» را یدک می‌کشند، نفس‌های مردم مظلوم و بی‌پناه افغانستان را به شماره انداخته‌اند.
و فاجعه‌آمیزتر از همه، سکوت، بی‌تفاوتی و حتا رضایت پنهان جامعه‌ی جهانی و کشورهای منطقه نسبت به این وضعیت اسفبار است. مردم افغانستان در چنگال این درندگان انسان‌نما تنها رها شده‌اند؛ در چنگال کسانی که از اسلام جز قرائت خشن، منحرف و ضد انسانی چیزی نفهمیده‌اند. این نه یک دولت، که یک گروه تروریستی تمام‌عیار است که با اتکا به سرکوب و ارعاب، اراده‌ی یک ملت را به بند کشیده است. همان‌طور که جهان، مردم افغانستان را در چنگال تروریسم طالبانی رها کرده است، بشریت در آزمون وجدان خود شکست خورده است.
