در اقدامی نمادین، اعضای سازمان حمایت از جامعه‌ی مدنی و خبرنگاران افغانستان، در اعتراض به محرومیت دختران از تحصیل، دهان و دست‌های خود را بستند و مقابل درهای بسته چندین مکتب در کابل تحصن کردند.
این حرکت اعتراضی که روز سه‌شنبه، ۵ حمل، برگزار شد، نشان‌دهنده‌ی همبستگی عمیق این سازمان با دختران محروم از تحصیل و عزم راسخ آنان برای احقاق حق آموزش است. معترضان با این اقدام، سکوت اعتراضی خود را به پیامی رسا تبدیل کردند و به جهانیان نشان دادند که در برابر این بی‌عدالتی خاموش نخواهند ماند.
شورای رهبری و اعضای این سازمان، با ابراز تأسف از بسته ماندن درهای مدارس و دانشگاه‌ها به روی ۲.۲ میلیون دختر افغانستانی، سال جدید تحصیلی را با امید، استقامت و تلاش برای گشایش این درها آغاز کردند. آنان در بیانیه‌یی از دختران افغانستان خواستند در مسیر دانش و آگاهی ثابت‌قدم بمانند و بدانند که هیچ محدودیتی نمی‌تواند سد راه اراده آهنین آنان شود.
هر گام در مسیر دانش، پیروزی‌یی برای تمام زنان و دختران این سرزمین است.
معترضان تأکید کردند که هر قدمی که برای آموختن برداشته می‌شود، نه‌تنها برای خود دختران، بلکه برای تمام زنان و دختران این سرزمین، پیروزی بزرگی محسوب می‌شود. آنان با این حرکت، به جهانیان یادآور شدند که سکوت در برابر ظلم و بی‌عدالتی، خیانت به انسانیت است و فریاد خاموش دختران افغانستان، روزی به رستاخیزی بزرگ تبدیل خواهد شد.
این اعتراض نمادین پرسش‌های بسیاری را برمی‌انگیزد: آیا این سکوت، سرآغاز طوفانی است؟ آیا این فریاد خاموش، روزی جهانیان را به واکنش وامی‌دارد؟ نزدیک به چهار سال از حاکمیت تمامیت‌خواه و تک‌جنسیتی طالبان می‌گذرد، اما پاسخی برای این پرسش‌ها یافت نشده است. جامعه‌ی جهانی با سکوت و ابراز تأسف نمادین، و مردم افغانستان، که مقهور ستم و بیداد لجام‌گسیخته طالبان شده‌اند، از سر ناچاری خاموش مانده‌اند.
