امروز، مؤرخ. هشتم جوزا/ خرداد سال ۱۴۰۱ جنبش خودجوش زنان معترض, جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، جنبش زنان عدالتخواه، در پیوند به‌گسترش روزافزون و فردبه‌فردِ فقر و بیکاری، گرد‌هم‌آیی اعتراضی را برپا کرد. این جنبش ها، در ادامه روایتِ ایستاده‌گی و حق‌طلبی خویش خواسته‌های امروزی خویش را چنین بیان می‌دارد:
۱- بعد از تسلط طالبان، فقر و بیکاری به‌صورت گسترده، دامن‌گیر مردم افغانستان گردیده است، به‌گونه‌ای که اکثریت قریب‌به‌اتفاق مردم افغانستان از تأمین حداقل مواد غذایی و مایحتاج زندگ‌شان عاجز مانده‌اند. لمیده‌گان بر کرسی‌های مدیریت کشور، به‌جای اینکه به فکر حل مشکلات مردم و جاره‌جویی برای رفع فقر و بیکاری باشند، تمام توان‌شان را برای ایجاد محدودیت برای زنان و دخالت در خصوصی‌ترین امور شهروندان به‌کار می‌برند.
تقاضای ما این است که بر گروه حاکم فشار آورده شود تا خود را در برابر مردم مسئول دانسته و برای رهایی و نجات مردم از فقر و بیکاری چاره‌جویی نماید و الا فاجعه‌ی بشری در افغانستان اتفاق خواهد افتاد.
۲- پس از جابه‌جایی رژیم، بیشتر از ۹۵درصد کارمندان ادارات دولتی؛ اعم از ملکی و نظامی از کارهای‌شان برکنار شده‌اند، این امر به نوبه‌ی خود، دامنه‌ی فقر را گسترده‌تر نموده است.
تقاضای ما این است که کارمندان ادارات دولتی باید به وظایف‌شان برگردانده شوند تا چرخه‌ی اقتصاد خانواده‌های خویش را به گردش درآورند.
۳- متاسفانه نهادهای مددرسان خارجی و کشورهای کمک‌کننده نیز بر توزیع کمک‌ها نظارت درست ندارند و بیشتر کمک‌ها با هدایت گروه حاکم به مناطق و ولایات خاص سوق داده شده و بین افراد غیرمستحق توزیع و مستحقین واقعی از دریافت این کمک‌ها محروم می‌شوند.
تقاضای ما این است که نهادها و کشورهای مددرسان بر توزیع کمک‌ها نظارت دقیق داشته باشند تا این کمک‌ها به دست فقرای واقعی برسد.
۴- گروه حاکم علاوه بر اینکه زنان را به‌عنوان نیمی از پیکره‌ی از تمامی حقوق طبیعی و شهروندی‌شان محروم و نیمی از نیروهای انسانی را فلج و خانه‌نشین نموده، نزدیک به یک‌سال است که دختران صنوف شش به‌بالا را از رفتن به مکتب و تحصیل بازداشته‌اند.
تقاضای ما این است که مردم و جامعه‌ی جهانی بر گروه حاکم فشار بیاورند تا هرچه سریع‌تر و بدون هیچگونه فوت وقت، دروازه‌های مکاتب را به‌روی دختران باز کنند تا دختران افغانستان بتوانند از ابتدایی‌ترین و طبیعی‌ترین حق‌شان که حق تحصیل است، استفاده نمایند.
۵- گروه حاکم هر روز با وضع قوانین و صدور فرمان‌های جدید و بی‌اساس، عرصه‌ی زندگی بر مردم را چنان تنگ کرده که حتی حق نفس‌کشیدن را هم از مردم گرفته است.
تقاضای ما از مردم عزیز افغانستان این است که در برابر این فضا و شرایط خفقان، تن به تسلیمی و سکوت ندهند و تحت هرشرایطی از حقوق اساسی و آزادی‌های مشروع و برحق‌شان دفاع نمایند.
ومن الله توفیق.
جنبش خودجوش زنان معترض.
جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی.
جنبش زنان عدالتخواه.
کابل-افغانستان
