کتابخانه زن، در شهر کابل به مدت شش ماه فعالیت کرد. یکشنبه (۲۱ حوت)، در اثر تهدیدات گروه طالبان، مسوولان کتابخانه مجبور به تعطیل و تخلیه این مرکز شدند.
لیلا بسیم و ژولیا پارسی بنیان‌گذاران کتابخانه زن، دوشنبه (۲۲ حوت)، در صفحه‌های فسبوک‌شان اعلان نمودند که کتابخانه را مسدود و کتاب‌های آن را انتقال داده‌اند. آنان نوشته اند: «یکی از امیدهای روشنگری در کابل (پل سرخ) خاموش شد». این کتابخانه به تاریخ (۲ سنبله ۱۴۰۱) در ساحه پل سرخ شهر کابل، توسط بانوان معترض ایجاد و آغاز به فعالیت کرده بود.
مسوولان کتابخانه گفتند: «هدف از تاسیس، این مرکز فرهنگی ترویج فرهنگ کتابخوانی و آگاهی‌دهی برای زنان بود». این بانوان، اعمال محدودیت و تهدیدات طالبان را عامل مسدود شدن کتابخانه عنوان کردند و بیان داشتند: «محدودیت‌هایی که گروه حاکم در حوزه‌های مختلف بر زنان وضع کرده است، فضا را برای ادامه فعالیت کتابخانه زن تنگ کرد. طالبان دست کم دو بار به کتابخانه زن هجوم آوردند و آن را مهر و لاک کردند. تقریباً در تمام دو ماه گذشته کتابخانه بسته بود و زیر نظر گروه حاکم».
این بانوان بیان داشتند: «کتابخانه زن، مرکز هماهنگی برای زنان مبارز بود. گروه از زنان کابل، هرازگاهی در کتابخانه زن گردهم می‌آمدند، کتاب می‌خواندند، در باره مبارزات و مطالبات‌شان بحث و گفت‌وگو می‌کردند».
سمیه نوری (اسم مستعار) محصل دانشگاه کابل که اکنون توسط طالبان از تحصیل محروم شده است به صدای زنان افغانستان گفت: «گروه طالبان هیچ نوع فعالیت فرهنگی زنان را قبول ندارند. مخصوصا که در آنجا زنان معترض تجمع نمایند و برای حق خواهی برنامه ریزی کنند».
در پیوند به مسدود شدن این کتابخانه، کاربران در فضای مجازی به صورت عموم رفتار طالبان را تقبیح کردند. از این میان، عبدالله هاشمی نوشته است: «لعنت به {طالبان} این درنده‌های ضد کتاب». منزه کوهستانی نوشته: «نفرین به {طالبان} این خفاشان کوردل».
لیلا بسیم و ژولیا پارسی، از جمله بانوان معترض هستند که از ابتدای سلطه طالبان بر افغانستان، همواره در برابر این گروه مبارزه کرده‌اند.
این بانوان اظهار داشتند که مسدود شدن کتابخانه به معنای پایان اعتراض و مبارزه ما نیست. بلکه آنان متعهد به ادامه «راه دشوار آزادی» هستند. طالبان چند وقت پیش، پروین سادات یکی از اعضای فعال این گروه را دستگیر و زندانی کردند. تاهنوز از سرنوشت وی هیچ خبری نیست.
