نشست سه روزه ویانا در مورد افغانستان که از طرف موسسه روابط بین المللی کشور اتریش برگزار شده بود پایان یافت. با وجود درخواست زنان معترض از داخل افغانستان برای شرکت در این نشست، اما بدون حضور این زنان برگزار شد.
نشست ویا با حضور ۳۰ تن از شخصیت‌های سیاسی افغانستان، روز دوشنبه ۴ ثور، برگزار و بعد از سه روز به پایان رسید. این نشست که از طرف موسسه روابط بین المللی کشور اتریش طراحی شده است؛ اولین دور آن به تاریخ ۲۴ سنبله سال ۱۴۰۱ برگزار شد. در این نشست چهره‌های مخالف طالبان شرکت می‌کنند.
در آستانه دومین دور این نشست، جنبش‌های زنان معترض که در برابر طالبان در داخل افغانستان مبارزه می‌کنند، خواهان حضور در این نشست شدند. از برگزاری این نشست در نبود زنان معترض انتقاد کردند. این بانوان اظهار داشتند: «این دومین نشست در ویانا است که در عدم حضور زنان معترض برگزار می‌شود. آیانا نمی‌توانند یک ویزه برای زنان داخل افغانستان که آگاه از هر مسئله هستند برای اشتراک بگیرند؟».
اما درخواست زنان معترض نادیده گرفته شد. در این نشست بیشتر چهره‌های شرکت کردند که در بیست سال نظام جمهوری در مقام‌ها و پست‌های دولتی از وزارت تا وکالت حضور داشتند.
حمیرا حقمل (اسم مستعار) استاد دانشگاه کابل که اکنون به دلیل ممنوعیت طالبان خانه‌نشین است به صدای زنان افغانستان می‌گوید: «منصفانه این بود که اعضای جنبش‌های معترض زنان در این نشست حضور می‌داشتند. زیرا فعلاً همین‌ها در برابر طالبان قراردارند. صدای مردم را هم این زنان بلند می‌کنند و قربانی را هم این‌ها می‌دهند».
به باور این استاد دانشگاه، شرکت کردن اعضای جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان، در این نشست می‌توانست روحیه مبارزه را در این زنان تقویت کند. آنان با جرئت و جسارت بیشتر می‌توانستند در برابر طالبان دست به اعتراض بزنند و برای حقوق بشر و آزادی‌های مدنی دادخواهی کنند.
صدیقه احمدی (اسم مستعار) یک تن از دختران دانشجوی معترض که از آموزش بازمانده است می‌گوید: «من به تاثیر گزاری نشست ویانا بر رفتار طالبان چندان باور ندارم. اما اگر در این کنفرانس یک تعداد از دختران معترض و دانشجویان محروم از تحصیل و زنان محروم از کار، از داخل افغانستان شرکت می‌کردند بیشتر تاثیر داشت».
وی اظهار داشت، جنبش‌های زنان معترض که اکنون در برابر طالبان قراردارند چه در این گونه نشست‌ها شرکت کنند یا نه، اما به مبارزه و دادخواهی‌شان در برابر ستم و تبعیض که طالبان در برابر شهروندان افغانستان به ویژه در برابر زنان انجام می‌دهند ادامه خواهند داد.
اما آنجا در ویانا، در پایان این نشست یک اعلامیه مشترک را هم‌رسانی کردند. در این اعلامیه خواهان این شده‌اند که از هرگونه روند که منجر به تداوم سلطه طالبان گردد جلوگیری شود. در این اعلامیه از جامعه جهانی خواسته‌اند همه شکل‌های مقاومت مردم افغانستان در برابر طالبان را به رسمیت بشناسند. هم‌چنان اظهارات آمنه محمد معاون دبیر کل ملل متحد را در مورد به رسمیت شناختن طالبان غیر مسئولانه دانسته و خواستار روشن‌سازی بیشتر شده است.
این نشست در حالی پایان یافت که هفته آینده به تاریخ (۱۱ و ۱۲ ثور) نشستی تحت نظر دبیر کل ملل متحد در مورد افغانستان در قطر برگزار خواهد شد. در مورد این نشست تا هنوز جزئیات ارائه نشده است. اما نگرانی سیاست‌مداران، فعالان مدنی و جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان این است که گزینه به رسمت شناسی طالبان در این نشست مطرح نشود.
یکی از نگرانی‌های جدی مردم افغانستان به رسمیت شناخته شدن طالبان می‌باشد. آنان باور دارند که اگر طالبان به رسمیت شناخته شوند در افغانستان فاجعه انسانی رخ خواهد داد. البته با کارنامه‌ی پر از جنایت که طالبان دارند، هیچ کشوری، حتا همان‌های که طالبان را بر سر قدرت آورند به خاطر افکار عمومی مردم دنیا، نمی‌خواهند این گروه را به رسمیت بشناسند.
