سحر ضیا
یکی از مشخصات و ویژگی‌های بارز طالبان زن ستیزی است. این گروه نیابتی و جاهل، تعلیم و آموزش زنان را مترادف با فحشا و بی‌حیثیتی تصور می‌کنند. به همین خاطر با فرمان‌های ضد حقوق بشری، زنان و دختران را از حضور در فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی حذف کرده‌اند.
طالبان چندی قبل، بانوان استاد در دانشگاه کابل را از تدریس و فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی محروم کردند. این گروه در آخرین فرمان شان، روز پنجشنبه آخر هر ماه را مشخص کرده‌اند تا بانوان استاد فقط برای امضا کردن حاضری‌شان در دانشگاه حاضر شوند. در این روز به جز یک دروازه، سایر دروازه‌های دانشگاه بر روی آنان بسته است. بانوان فقط حق دارند وارد دانشکده حقوق و علوم سیاسی شده، حاضری شان را امضا کرده و مستقیم از دانشگاه خارج شوند.
یک منبع در پوهنتون کابل می‌گوید: «زمانی‌که طالبان قدرت را در اختیار گرفتند، به تعداد ۱۸ زن کارمند وزارت تحصیلات‌عالی را از این وزارت اخراج و برای کار به پوهنتون کابل معرفی کردند. اما در اثر فرمان اخیر سرپرست وزیر تحصیلات طالبان، تمامی استادان و کارمندان زن در پوهنتون کابل از اجرای وظیفه محروم شدند».
پوهنمل مریم صافی (اسم مستعار) استاد دانشکده علوم سیاسی دانشگاه کابل می‌گوید: «این عمل گروه طالبان توهین و تحقیر نابخشودنی بر بانوان استاد در دانشگاه کابل است. ما در هیچ جایی از تاریخ معاصر جهان، این گونه تبعیض جنسیتی جنون آمیز را ندیده‌ام. حتا در افراطی‌ترین کشور اسلامی زنان حق کار و حق تحصیل و تعلیم دارند».
این استاد می‌گوید: «تاریخ افغانستان نشان داده است که عمر حکومت‌های مثل طالبان کم و کوتاه است. به زودی طالبان گم می‌شوند. زنان و دختران به وظیفه‌ها و درس‌های شان بر می‌گردند. زمستان می‌‌رود، اما روسیاهی به ذوغال می‌ماند».
این استاد هم چنین افزود: «پیام من به طالبان این است که این جمله معروف را به یاد داشته باشید؛ شما می‌توانید گل‌ها را لگدمال کنید. اما نمی‌توانید مانع آمدن بهار شوید».
پوهیالی زرمینه فارقی (اسم مستعار) استاد در دانشکده روانشناسی می‌گوید: «از نظر روانشناسی طالبان افراد مریض و دچار عقده‌های جنسی‌اند. به دلیل که آنان در محیط‌های خشن خانوادگی پرورده شده‌اند، زن ستیزی جزء رفتار آنان می‌باشد. طبق تحقیقات روانشناسی افراد که دچار عقده‌های جنسی هستند، اقدام به فعالیت‌های تروریستی و زن ستیزانه می‌کنند».
این استاد دانشگاه هم‌چنین افزود: «ملا ندیم سرپرست وزارت تحصیلات عالی یک شخص بی‌سواد و غرق در خشونت جنسیتی است. برای او تحصیل، پیشرفت و توسعه علمی بی‌معنا است. فاجعه بزرگ‌تر از این نمی‌شود که زمام مهم‌ترین کانون علمی و دانایی یک کشور بدست یک چنین آدم جاهل و نادان سپرده شده است».
عایشه (اسم مستعار) استاد دانشگاه کابل می‌گوید: «رفتار زن ستیزانه طالبان به معنای دشمنی با نهادهای علمی و اکادمیک است».
این استاد دانشگاه می‌گوید: «فرمان محروم‌سازی بانوان استاد از تدریس، توهین به تمام استادان دانشگاه است. اما ما اعتراض نمی‌توانیم زیرا طالبان به صورت غیر مستقیم برای همه استادان اعلان کرده‌اند که جزای استادان معترض کشته شدن است».
در این وضعیت تهدید آمیز، پیشرفت در عرصه آموزش عالی نا ممکن است. طالبان فرصت هر نوع اعتراض و نقد را استادان ربوده است. با تهدید و سرکوب استادان در تلاش هستند که سلطه‌ای شان را مستحکم‌تر سازند. دانشگاه کابل تحت سلطه طالبان تبدیل به یک نهاد بیکاره و بی‌روح شده است. دیگر آن شور و هیجان که قبلاً در میان دانشجویان و استادان دانشگاه وجود داشت، در این عصر ظلمت و جهالت طالبانی وجود ندارد.
