به اعضا و هیات رهبری تحریک طالبان، سازمان ملل، سازمان‌ها و نهادهای ملی و بین المللی حامی حقوق زنان و متعهد به ارزش‌های حقوق بشری و برابری جنسیتی، و مردم شریف و آزاده افغانستان!
اکنون شاهد قدرت گرفتن تحریک طالبان در افغانستان استیم. اما آنچه بیش از پیش ذهن هر زن افغان را آشفته و مشغول ساخته نگرانی از دست رفتن ابتدایی‌ترین حقوق آن‌ها به مثابه انسان است. به صورت جدی مطالبات انسانی و حقوق اولیه مان را که شامل موارد ذیل می‌شود مطرح می‌نماییم:
۱- حق تعلیم، تحصیل و آزادی در انتخاب رشته‌های تحصیلی برای زنان و فراهم نمودن زمینه تحصیلات عالی برابر برای زنان و مردان از جانب حکومت امارت اسلامی؛
۲- آزادی در کار و حق انتخاب شغل برای زنان و فراهم کردن زمینه‌های کاری امن و برابر برای زنان و مردان و حق دستمزد برابر؛
۳- حق مشارکت سیاسی زنان (حق انتخاب شدن و انتخاب کردن) تا سطوح رهبری؛
۴- حق مالکیت شخصی؛
۵- حق کار برای زنان در دستگاه‌های عدلی و قضایی کشور؛
۶- حق آزادی بیان و ابراز نظر برای زنان؛
۷- گروه تحریک امارت اسلامی باید توجه جدی روی موضوعات اقتصادی نمایند. زیرا فقر گرسنگی یک بحران بزرگ برای افغانستان است؛
۸- تمامی میثاق‌ها و کنوانسیون‌های بین المللی که قبلا افغانستان به آن پیوسته به ویژه میثاق بین المللی رفع خشونت علیه زنان، میثاق مدنی سیاسی، اعلامیه جهانی حقوق بشر و منشور سازمان ملل متحد باید توسط امارت اسلامی به رسمیت شناخته شود؛
۹- کوچ اجباری و نسل کشی باید متوقف شود. حقوق برابر برای تمام اقوام و مذاهب باید در امارت اسلامی در نظر گرفته شود؛
۱۰- باید چرخه اقتصادی فعال گردد. توجه جدی جامعه جهانی روی موضوعات فقر و بی‌کاری صورت بگیرد تا از فاجعه انسانی جلوگیری شود.
توسعه پایدار بدون زنان ممکن نیست!
