فعالان حقوق زن و اعضای جنبشهای اعتراضی زنان، از توقیف بانو ژولیا پارسی در شهر کابل، توسط افراد گروه طالبان خبرداده است. وی یکی از اعضای فعال جنبشهای اعتراضی زنان در افغانستان است. او همراه با دیگر فعالان حقوق زن، از آغاز سلطه طالبان بر افغانستان، در برابر این گروه دست به اعتراض زدند.
فعالان حقوق زن و هم‌رزمان بانو پارسی، در رخ‌نامه‌های‌شان در فضای مجازی خبر داده اند که بانو پارسی توسط افراد گروه طالبان توقیف و به جای نامعلوم انتقال داده شده است. این بانوان نوشته اند که افراد طالبان، بانو پارسی و یک پسر اش را روز چهار شنبه (۵ میزان ۱۴۰۲) از منزل اش در شهر کابل دستگیر کرده است. تاهنوز در مورد سرنوشت و محل توقیف وی اطلاعاتی با رسانه‌ها شریک نشده است.
لیلا بسیم یک تن از بانوان معترض و هم‌رزم بانو پارسی، در رخ‌نامه فسبوک اش نوشته است «شور بختانه، امروز دوست عدالت‌خواه، مبارز، هم‌سنگر و یار همیشه‌گی من، خانم ژولیا پارسی را همراه با پسرش، گروه طالبان گرفتار نمودند». وی افزوده است؛ افراد طالبان، بانو پارسی را از خانه و پسرش را از محل کار دستگیر کرده‌اند. تمام اسناد و مدارک را که در منزل بانو پارسی موجود بوده، طالبان با خود برده اند.
بانو آی‌نور اوزبیک، یکی از فعالان حقوق زن و هم‌رزم بانو پارسی در رخ‌نامه فسبوک خویش نوشته است «از خانواده ژولیا پارسی خبر رسیده است که امروز استخبارات طالبان، وی را با پسر کلانش بازداشت کرده است». وی در ادامه افزوده است که «او (ژولیا پارسی) این روزها تنها عسکر در سنگرِ مقابل ایده‌های ضد حق زن در داخل کابل بود».
بانو پارسی در این مدت هم‌واره، در برابر روش‌های غیر انسانی و ستیزه‌جویانه طالبان اعتراض کرده است. به ویژه سیاست‌های زن‌ستیزانه طالبان را همیشه به چالش کشیده است. او در تمام تظاهرات‌ها و اعتراضات خیابانی حضور فعال داشته و یکی از گرداننده‌گان این تظاهرات‌ها و اعترضات بوده است.
بانو پارسی، در این مدت که همراه با فامیل و خانواده‌اش در کابل به سر می‌برد، با شجاعت و تهور تمام به نمایندگی از زنان و دختران افغانستان صدا بلند کرده است. وی نظریات و ایده‌هایش را به صراحت و بدون پنهان‌کاری مطرح می‌نمود. بدون شک وی یکی از جمله افرادی بود که همیشه تحت تهدید و تعقیب طالبان قرارداشت.
آخرین پست وی، در رخ‌نامه فسبوک‌اش در مورد آمدن بانو دیوه پتنگ در کابل می‌باشد. این یادداشت در ساعات اولیه صبح چهار شنبه (۵ میزان) هم‌رسانی شده است و نوشته است «دیوه پتنگ به کابل آمده تا به قومش سفید نمایی کند. این در حالیست که در سازمان ملل متحد حرف از آپارتاید جنسیتی گفته شده است».
هرچند معلوم نیست که توقیف وی، تا چه اندازه با این پست فسبوک ارتباط دارد. اما در تاریخ جنبشهای فمینیستی، زنان که با آرمان و ایده‌های زنان فمینیست مخالفت کرده است نمونه‌های زیاد وجود دارد. به گونه نمونه همین چند روز قبل خانم آقای رئیسی، رئیس جمهور ایران در مصاحبه با یک رسانه آمریکایی، تمام مبارزات آزادی‌خواهانه زنان ایران را انکار کرد.
بانو پارسی به تاریخ (۱۵ فبروری ۲۰۲۳) در رخ‌نامه فسبوک اش نوشته است «سه روز شده ناخود آگاه دلتنگم … می‌خواهم قدم بزنم … از ترس این وحشی‌ها حتی از قدم زدن هم محروم شده ام …». این یادداشت وی، یادآور ممنوعیت‌های است که گروه طالبان در برابر زنان و دختران افغانستان قرارداده اند. حتا زنان را از تفریح و رفتن به پاک‌ها نیز محروم کرده است.
وی در یک یادداشت دیگر، به تاریخ (۱۵ جون ۲۰۲۳) نوشته است: «رسمیت‌دهی به طالبان تایید تروریسم و آپارتاید جنسیتی است. زنان افغانستان را تنها نگذارید». وی در حالیکه در افغانستان زندگی می‌کند؛ چنین پیام‌های تند و زننده را در برابر گروه طالبان هم‌رسانی کرده است. این پیام‌ها حکایت از این دارد که بانو پارسی، یک معترض و انقلابی نه‌ترس است. بدون شک، وی پیش‌بینِ روزی هم بوده است که توسط گروه طالبان توقیف شود. تاریخ مبارزات آزادی‌خواهانه در جهان با چنین قهرمانان و ستاره‌های درخشان ماندگار شده است.
هم‌چنان، بانو پارسی، خود را در یکی از پست‌ها فسبوک اش، این گونه روایت می‌کند «من خیلی چیزها را پشت سر گذاشته ام که مرا به یک مبارز تبدیل کرده است. هیچ چیز نمی‌تواند مرا از پا در آورد. هرچه بیشتر سقوط کنم … دو باره قوی‌تر به‌پا می‌خیزم. زندگی می‌تواند سخت باشد و من سخت تر از زندگی‌ام … من هرگز متوقف نمی‌شوم و به مبارزه‌ام ادامه می‌دهم».
بدون شک بانو پارسی در این مدت خودش را ثابت ساخت که یک مبارز و معترض متهور و شجاع است. هرچند گروه طالبان وی را دستگیر و توقیف کرده است. اما صدای وی خاموش نمی‌شود و راه او را نمی‌تواند بدون رهرو سازد.
