نویسنده: مبارکه فراسو
در شمال‌شرق هند، پلیس بار دیگر به میدان آمده است. ۴۱۶ نفر دیگر در ادامه‌ی عملیات گسترده‌یی که هدفش مقابله با کودک‌همسری است، بازداشت شده‌اند. هیمانتا بیسوا سارما، وزیر ارشد ایالت آسام، با قاطعیت می‌گوید این تلاش‌ها ادامه خواهد داشت. این تلاش‌های تحسین‌برانگیز، نوری است در دل تاریکی عمیق سنت‌ها و فقر، که هنوز بسیاری از کودکان را به قربانیان خاموش این ظلم بدل می‌کند.
سازمان ملل می‌گوید هند بیش از ۲۲۰ میلیون عروس کودک دارد؛ عددی که اگرچه سنگین است، در دهه‌های اخیر رو به کاهش بوده است. با این‌حال، در ایالت‌های فقیر و روستایی، هنوز دختربچه‌هایی هستند که پیش از آن‌که طعم کودکی را بچشند، به خانه‌هایی فرستاده می‌شوند که برای آن‌ها زندانی بیش نیستند.
کودک‌همسری پدیده‌یی نیست که به هند محدود باشد. در جوامع اسلامی نیز، این زخم کهنه هم‌چنان می‌خروشد. روایت‌های تاریخی نشان می‌دهند که فاطمه، دختر پیامبر اسلام، در ۹ سالگی ازدواج کرد. هم‌چنین ام‌کلثوم، دختر علی، در ۷ سالگی و عایشه، دختر ابوبکر، نیز در ۹ سالگی به عقد ازدواج درآمدند. این سنت‌های تاریخی، در بسیاری از جوامع اسلامی بهانه‌یی برای ادامه‌ی کودک‌همسری شده‌اند و همین مسأله باعث رنج بی‌پایان دختران خردسال در جوامع مختلف شده است.
در افغانستان، در میان کوه‌های بلند و دشت‌های خشک، دختران کوچک در سنین کودکی به عقد مردانی در می‌آیند که گاهی ده‌ها سال از آن‌ها بزرگ‌ترند. سنت و فقر، دو دستی کودکی این دختران را می‌گیرند و به جای آن، ترس، خشونت و فراموشی می‌نشانند.
چه غم‌انگیز است وقتی دختری که باید عروسک در دست داشته باشد، ناگزیر به گرفتن ظرف و قابلمه می‌شود. چه تلخ است وقتی کودکی که باید صدای خنده‌اش بلند باشد، با چشمان گریان به خانه‌ی بی‌نور فرستاده می‌شود.
مبارزه با کودک‌همسری، مبارزه برای بازپس‌گیری کودکی دزدیده‌شده است. باید باور کنیم که هر قدمی در این راه برداشته می‌شود، به معنای نجات یک کودک است؛ کودکی که می‌تواند روزی بزرگ شود، رویا ببافد، و دنیای بهتری بسازد. بنابراین اکنون وقتی آن است که نه فقط در هند، بل‌که در افغانستان، ایران و هر گوشه‌ی دیگری از این جهان، علیه این ظلم ایستادگی کنیم. برای دختران کوچک، برای امیدها و رویاهای‌شان و برای دنیایی که آن‌ها شایسته‌ی زندگی در آن هستند.
