بنیاد ملاله یوسف‌زی در گزارشی به نقل از منابع مختلف گزارش داده است که پس از سلطه‌ی مجدد طالبان در افغانستان، ۱.۴ میلیون دختر بالاتر از صنف ششم از ادامه‌ی آموزش محروم شده‌اند.
این بنیاد گفته که با توجه با محدودیت‌های نفس‌گیر طالبان علیه زنان و دختران، اکنون گزینه‌های آموزشی دوره‌های آنلاین یا زیرزمینی برای دختران باقی است؛ اما بر اساس گزارش‌ها فقط ۶ درصد دختران افغانستان به انترنت دست‌رسی دارند.
به نظر می‌رسد، آمار ۶ درصدی دست‌رسی دختران به انترنت، حاکی از آن است که آموزش آنلاین، بسنده و کافی نیست؛ زیرا آمار دست‌رسی دختران، کمتر از آن است که تصور می‌شود.
در گزارش به نقل از یک دانش‌آموز به نام صالحه آمده است: «قبلاً آرزو داشتم مکتب را تمام کنم و به دانشگاه بروم؛ اما اکنون با توجه به همه محدودیت‌ها، آرزوی من داشتن هر نوع تحصیلی است؛ چه از طریق دوره‌های آنلاین باشد یا مدارس زیرزمینی.»
این بنیاد هشدار داده است که آمار دانش‌آموزان پسر و دختر در مکاتب ابتدایی، نسبت به سال‌های قبل از ورود طالبان، کاهش چشم‌گیر داشته است.
بر اساس گزارش یونسکو آمار دانش‌آموزان مکاتب ابتدایی در سال ۲۰۱۹، به ۶.۸ میلیون می‌رسید که این در رقم در سال ۲۰۲۲، به ۵.۷ میلیون رسیده است. به گفته‌ی این بنیاد، در زمان حکومت طالبان طی دو سال، ۱.۱ میلیون دانش‌آموز، تنها در دوره‌ی ابتدایی، ترک آموزش کرده‌اند.
بنیاد ملاله یوسف‌زی هم‌چنان در بخشی از گزارش افزوده است که محرومیت آموزش و تحصیل دختران، سبب شده است که خشونت‌ها، از جمله خشونت خانوادگی، علیه دختران شدت یابد.
این بنیاد به نقل سازمان رواداری نگاشته است: «در نتیجه‌ی ممنوعیت تحصیل زنان، خشونت علیه زنان افزایش یافته و زندگی برای دختران و زنان دشوار شده است.»
پیش از این نیز، شماری از فعالان حقوق بشر و آموزش، پیامد مسدودماندن مکاتب و دانشگاه‌ها را ازدواج‌های اجباری و زیرسن، خودکشی و افسردگی عنوان کرده بودند.
