ضیا کوهی
شهرداری کابل تحت کنترول طالبان، یک ساحه ۵۰/۶ متری را بر روی پل‌سوخته سنگ‌فرش و معتادان مواد مخدر را متفرق کردند. از دو هفته به این‌سو با تمام توان در فضای مجازی و از طریق رسانه‌های تحت کنترول شان تبلیغ می‌کنند.
اداره‌ی طالبان یکشنبه (۳۰ دلو) بر روی پل‌سوخته واقع در غرب کابل برای دو ساعت نمایشگاه کتاب نیز برگزار کردند.
در این نمایشگاه برای مدت کوتاه چند دختر را نیز آورده عکس گرفتند، سپس خیلی زود به خانه‌های شان برگرداندند. نام این نمایش را ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی گذاشتند. این درحالی است که طالبان دختران و زنان را از کار و آموزش محروم کرده‌اند. حتا دختران که از دانشگاه‌ها فارغ التحصیل شده‌اند اجازه طی مراحل اسناد تحصیلی شان را ندارند. حق سفر و بیرون آمدن از منزل از آن‌ها نیز سلب شده است.
طالبان با این کار می‌خواهند افکار عمومی را مدیریت کنند و بر ممنوعیت زنان و دختران از کار و آموزش سرپوش بگذارند. با نشان دادن چند دختر در پل سوخته می‌خواهند به مردم جهان نشان بدهند که زنان افغانستان در عرصه عمومی حضور دارند.
فوزیه (اسم مستعار) در صحبت با خبرنگار صدای زنان افغانستان گفت: «این نمایشگاه که طالبان راه اندازی کرده برای ما خوشی نه بلکه وحشت خلق می‌کند. وحشت از دروغ گویی و دو رویی طالبان. یک تعداد دختران را اینجا آورده‌اند، اما مکتب و دانشگاه را به روی همه دختران بسته‌اند».
فریبا حمیدی (اسم مستعار) که قبلا در یکی از ادارات دولتی کار می‌کرد می‌گوید: «این کار طالبان خاک زدن به چشم مردم است. یک ساحه‌ای را که طول آن ۵۰ و عرض آن ۵ متر است سنگ فرش کرده است. یک هفته می‌شود که تبلیغات می‌کنند». وی افزود: «طالبان اگر واقعاً دشمن زنان نیست آنان را اجازه درس خواندن بدهند. اجازه بدهند زنان به وظایف شان برگردند». این نمایش در حالی عملی می‌شود که در کنار پل سوخته کودکان گدایی‌گر به دنبال یک قرص نان خشک‌اند. صدها هزار تن بعد از سلطه طالبان کارشان را از دست داده‌اند. در یک ماه اخیر، هزاران تن از زنان در اثر محدودیت طالبان بیکار شده‌اند.
شبنم ساعی یکی از دختران که در این نمایشگاه شرکت کرده بود اظهار داشت: «ما از امارت اسلامی خوش هستیم که پل سوخته را پاک کاری کرده و هم‌چنان برای ما اجازه داده است که در نمایشگاه شرکت کنیم».
محمد سرور صادقی (مستعار) استاد دانشگاه می‌گوید: «طالبان یک تعداد چوکی را از رستورانت‌های اطراف پل سوخته آورند و چند کتاب را نمایش دادند و یک تعداد برای دلخوشی طالبان کتاب‌ها را بازکردند که مطالعه می‌کنند. این نمایش‌ها در واقع مسخره کردن کتاب و فرهنگ مطالعه است». به نظر وی رنگ کردن پل سوخته اهمیت ندارد اما درماندگی و بیچارگی مردم جای تعجب است که به خاطر این نمایش سر از پا نمی‌شناسند.
نجیب الله فرزاد (اسم مستعار) فعال فرهنگی و اجتماعی باوار دارد: «طالبان با این کار نمی‌توانند اعتیاد را از بین ببرند. در بیست سال گذشته مواد مخدر در مناطق تولید می‌شد که طالبان در آنجا حضور داشتند. اکنون هم طالبان در تولید و قاچاق مواد مخدر دست دارند».
از نظر کار شناسان طالبان در طول حضور شان در افغانستان به صدها پل و پلچک را منفجر ساختند، ده‌ها کیلومتر سرک را تخریب کردند، ده‌ها باب مکتب را آتش زدند، هزاران انسان بی‌گناه را با انتحار و انفجار کشتند.
