سائمه سلطانی
قدردانی از مادر، زمانی می‌تواند معنادار تلقی شود که مادری و مادرشدن به تمام معنا، مبدل به خواست خود زنان گردد.
هرچند مردسالاری با وابسته‌کردن مادری، از نگاه بیولوژیکی و زیست‌شناختی می‌خواهد آن را به‌عنوان یک پروسه‌ی عادی و طبیعی‌ای ذات انسان، بر زنان حقنه کند. اما واقعیت این است که هدفی جز کنترول بر بدن زنان و استفاده از آن، در خدمت نظام تک‌جنسیتی مردسالار ندارد. زنان از قرن‌های دور و درازی در برابر تسلط بر بدن‌های‌شان، به اشکال مختلفی مقاومت نموده‌اند.
مادری نه تنها از نگاه بیولوژیکی بر زنان تحمیل می‌شود؛ بلکه هم‌چنان، زنان از تحمیل بار اجتماعی آن (پرورش اجتماعی کودک) رنج می‌برند.
سه عامل اصلی تحمیل مادری عبارتند از: ملی‌گرایی، نهاد دین/مذهب و سرمایه‌داری.
یکی از دلایلی که هنوز زنان در اکثریت کشورها نمی‌توانند حق بارداری‌خودخواسته داشته باشند همین مثلث مردسالار ملت، مذهب و سرمایه است. زنان مکلف ساخته می‌شوند تا نیروی جنگی و نظامی را برای حفاظت از اراضی و ملکیت ملی‌‌گراها ویا هم تسخیر ملکیت‌های بیشتر ذریعه آنها (ملی‌گرایان) بزایند و تولید کنند.
زنان مکلف به تولید مثل می‌شوند تا نیروی عقیدتی ادیان را فراهم کنند. زنان مکلف به تولید مثل اجباری، برای انباشت نیروی کار و عرضه‌ای آن در بازار آزاد می‌شوند. در نهایت، زنان مکلف اند که نیروهای اقتصادی؛ عقیدتی و نظامی را برای مردسالاران حاکم تهیه و تقدیم کنند.
تجلیل و برخورد‌های تشریفاتی با موضوعات پایه‌ای زنان، به معنای انکار پس‌زمینه و بک‌گروند ستم و بی‌عدالتی‌ای نهفته در عقب یا تهداب آنها است. مادری‌ای که همه روزه از زنان به اشکال مختلف قربانی می‌گیرد، از چه نگاه و زاویه‌ای می‌تواند مبارک باشد؟
سالانه حدود ۴۰ تا ۵۰ میلیون زن، سقط جنین غیرقانونی یا زیرزمینی انجام می‌دهند. در بیش‌تری موارد به دلیل تیم غیرتخصصی و نبود امکانات، اکثریت آنها جان‌شان را از دست می‌دهند.
اکثریت زنان، بعد از ازدواج در صورت ناباروری احساس حقارت و ناقص بودن می‌کنند. این سیاست و باور مردسالارانه که یکی از ضروریات جامعه‌پذیری زنان شمرده می‌شود، باعث شده که زنان به این باور برسند که ارزش آنها در جامعه از مسیرهایی می‌گذرد و آوردن فرزند، تنها یکی از آنها است. از این‌رو، در صورت عدم‌فرزند‌آوری آنها نمی‌توانند یک زن کامل شمرده شوند. بنابراین، از اینجا با مشکلات مختلف جسمی، روانی و فشارهای اجتماعی مواجه خواهند شد.
زنان که با تجاوز مادر شده‌اند، برای آنها مادری داغ و آتشی است که قرار نیست هیچ‌گاهی سرد شود.
برای زنانی که در کودکی مکلف به بارآوری کودکی شبیه خود، شده‌اند، مادری فراتر از خاطره‌ی تلخ و شومی نمی‌تواند جلو برود.
