اظهارات سراج‌الدین حقانی پیرامون تشکیل حکومت و مشروعیت آن واکنش‌های زیادی را در پی داشته است. وی معیار تشکیل و مشروعیت حکومت‌شان را قبرستان‌ها و کشته‌های این گروه در دو دهه جنگ با نظام جمهوری دانسته است.
این درحالی است که این گروه در دو دهه جنگ از حمله به نیروهای امنیتی کشور گرفته تا شفاخانه‌ها، زایشگاه‌ها، مساجد، دانشگاه، زیربناهای اقتصادی و کشتن هزاران شهروند افغانستان لحظه‌یی دریغ نکردند.
سراج‌الدین حقانی مشروعیت حاکمیت طالبان را براساس کشته‌هایی می‌داند که سال‌ها آن‌ها را در مدرسه‌های دینی، انتحاری تربیت کرده و توسط آنان جان هزاران شهروند افغانستان را گرفته‌اند.
البته از گروهی که بقاء و تحکیم‌شان را منوط به ویرانی و کشتار می‌دانند انتظار توجه به اراده‌ی مردم و جامعه نمی‌رود؛ گروهی که قدرت سیاسی و نظامی را پُلی برای رسیدن به ثروت، خواسته‌های نفسانی و ازدواج‌های متعدد دانسته، انتخابات و آرای مردم برای‌شان مضحک، مسخره‌آمیز و نوعی بدعت است.
این گروه، که حکومت و مشروعیت‌شان را برگرفته از منابع اسلامی، آیه و حدیث، می‌دانند، اندک‌ترین توجه به ارزش‌های انسانی و اسلامی ندارند.
ایجاد قطعه‌های استشهادی/انتحاری، که عامل کشتار جمعی مردم بی‌گناه است، با هیچ اصولی هم‌خوانی ندارد.
امروزه جهان شاهد این است که طالبان به جای توجه به حقوق دختران، زنان، اقشار جامعه و هم‌چنین رشد اقتصاد کشور و مبارزه با فقر و فرار مغزها، به پرورش انتحاری و افراط‌گرایی مصروف‌اند.
جهان باید بداند که با بسته‌ماندن دروازه‌ی نهادهای آموزشی و تحصیلی بر روی زنان و دختران افغانستان و گسترش مدرسه‌های افراطی و انتحاری خطر بزرگی برای تهدید امنیت منطقه و جهان در حال شکل‌گرفتن است.
کابل _ ۵ اکتوبر ۲۰۲۴
