کرامت انسانی فراتر از معیارهای جسمانی؛ بازنگری اخلاق در مفهوم باکره‌گی

نویسنده: فرید ارشاد
باکره‌بودن دختران، به‌ویژه در جوامع سنتی، از دیرباز به‌عنوان معیار پاکی و ارزش اخلاقی تلقی شده است. این مفهوم فرهنگی، بار سنگینی بر دوش زنان می‌نهد و آن‌ها را نه بر اساس شخصیت، توانایی‌ها یا افکارشان، بل‌که صرفاً بر مبنای وضعیت فیزیکی‌شان مورد ارزیابی قرار می‌دهد.
از منظر اخلاقی، چنین انتظاراتی پرسش‌های عمیقی درباره‌ی کرامت انسانی و حقوق فردی زنان مطرح می‌کند. هنگامی که ارزش یک دختر تنها بر اساس باکره‌گی‌اش سنجیده می‌شود، خواسته‌ها، آرزوها و تصمیمات شخصی‌اش نادیده گرفته می‌شود. این نوع قضاوت نه‌تنها ناعادلانه است بل‌که سبب رفتارهای تبعیض‌آمیز و خشونت‌بار می‌گردد. این نوع رفتار در برخی موارد، حتا به قتل‌های ناموسی می‌انجامد.
با توجه به ارزش‌های اخلاقی لازم است تا جوامع بشری در این مسأله بازنگری کنند و به این درک برسند که باکره‌گی یا هر معیار فیزیکی دیگر نباید ملاکی برای قضاوت شخصیت، شرافت یا ارزش انسانی افراد باشند. کرامت انسانی باید بر اساس ارزش‌های والاتری چون احترام، محبت و عدالت سنجیده شود.
باکره‌بودن یا نبودن نباید زنان را در زنجیر نگاه‌های محدودکننده‌ی فرهنگی و اجتماعی محبوس سازند.