ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان طی اعلامیه‌یی به مناسبت فرارسیدن روز معلم و گرامی‌داشت از این روز، گفته است که روز جهانی معلم درحالی تجلیل می‌شود که دختران اجازه‌ی رفتن به مکتب و دانشگاه را ندارند.
به گفته‌ی این جنبش، در حال حاضر زنان در «حبس خانگی» به سر می‌برند. این جنبش تأکید کرده است که بدون حضور دختران در مکاتب و دانشگاه‌ها، گرامی‌داشت از روز جهانی معلم، «اهانت به مقام معلم» است.
اعضای ائتلات جنبش‌های اعتراضی «تعلیم و تربیه» را حق اساسی مرد و زن خوانده، افزوده است که در سه سال گذشته، مکاتب و دانشگاه‌ها از حضور دختران خالی بوده و چوکی‌ها «خاک» می‌خورند.
این بانوان معترض می‌گویند طالبان بر خلاف دستور دین و ارزش‌های بین‌المللی، دروازه‌ی علم و معرفت را به روی دختران بستند. آنان می‌افزایند: «ما دختران افغانستان از تمامی حقوق و آزادی‌های‌مان محروم مانده‌ایم؛ حتا از حقوق اساسی‌مان، که همانا تحصیل است، محروم هستیم».
بانوان معترض هم‌چنان از جامعه‌ی جهانی و نهادهای حقوق بشری خواستار تصمیمات عادلانه درباره‌ی افغانستان شده و تأکید می‌کنند که در برابر بی‌عدالتی‌ها‌ی طالبان در افغانستان سکوت نکرده و زنان افغانستان را در نشست‌های حقوق بشری فراموش نکنند.
از سوی دیگر، بینظیر پویا، رئیس «آکادمی انار» در ویدیویی به مناسبت روز معلم می‌گوید که مسدودماندن مکاتب در افغانستان، تأثیرات عمیق روانی روی دختران و زنان افغانستان گذاشته است.
وی هشدار می‌دهد که محرومیت تحصیل دختران افغانستان و تأثیرات روانی ناشی از آن، آینده‌ی نسل جدید را تهدید می‌کند.
