متن سخنرانی هدا خاموش در اعتراض به وضعیت زنان افغانستان و ایران.
امروز، اینجا جمع شده‌ایم تا صدایی باشیم برای فرخنده‌ها، مهساها، نیکاها، رخشانه‌ها و ملیون‌ها زن و مرد دیگری که حاکمان کوتاه فکر، دین‌خو، ظالم و دشمن انسانیت آنان را به گروگان گرفته‌اند. آمده‌ایم که انزجار و نفرت خود و میلیون‌ها انسان دیگری را که در زیر یوغ استبداد حاکمان متحجر در افغانستان و ایران به سختی نفس می‌کشند اعلان کنیم.
همه از وضعیت مردم در افغانستان و ایران آگاه می‌باشید. بر سقف کابل و تهران چادر غم پهن شده است. ظالم‌ترین، بدوی‌ترین، دین‌خوی‌ترین و نا انسان‌ترین آدم‌ها بر این دو کشور حکم می‌رانند. به نام دین و خدا، خون جوانان ما را می‌ریزند. رنگ سرخ لاله‌های کابل و تهران از خون جوانان و مبارزانی است که به دست جلادان دهر کشته شده‌اند.
نگذاریم که خون این همه انسان پایمال شود. نگذاریم آرزوی آن‌هایی که همانا آزادی انسان‌های آن سرزمین است برباد رود.
در افغانستان، ۱۷ میلیون زن حق ندارند که از چهار دیواری خانه بیرون شوند. اگر زنی به هر دلیلی از خانه بیرون شود، با تحفه‌ای از امر به معروف که همانا شلاقی نشسته بر پیکرش است به خانه بر می‌گردد. وقتی امر به معروف‌شان زخم و درد است. نهی از منکرش را خود تصور کنید که چی می‌تواند باشد.
مردم ما، در افغانستان و ایران قربانی سیاست‌های غلط جهانی‌اند. من بُعد داخلی آن را هم انکار نمی‌کنم. اما وقتی جهان با ما بازی موش و پشک راه انداخته است و سیاست‌شان در قبال کشورهای ما روشن نیست، نمی‌توانیم با عوامل داخلی نیز مبارزه کنیم.
وقتی ما، در افغانستان تلاش می‌کنیم که طالبان تضعیف شوند، جهان تمام برنامه‌های ما را برهم می‌زند. هفته‌ای میلیون‌ها دالر به بهانه‌های مختلف به کابل میفرستند که مستقیم به جیب تروریستان می‌رود. تار و پود شلاق که طالبان بر بدن زنان ما فرومی‌برند از دالرهای آمریکا و بقیه کشورهای که پول میفرستند ساخته شده است.
این پول‌ها، به بهانه کمک به مردم افغانستان فرستاده می‌شوند. اما یک سنت آن هم به مردم افغانستان داده نمی‌شود. وقتی سیستم و نظارتی نباشد، این پول‌ها می‌تواند هرجایی مصرف شود. از اینجا به مردمی که این پول‌ها از مالیات‌شان فرستاده می‌شود باید بگویم که پول‌های‌تان مرهمی بر زخم‌های مردم من نیست. مالیات‌تان فقط تروریسم را فربه‌تر می‌کند. باید سیاست‌مداران‌تان را وادار کنید که دست از حمایت تروریستان بردارند.
ما کسانیکه اینجاییم؛ مسوول هستیم، سیاست جهانی را در قبال کشورهای‌مان به سمت درست و هم‌راستا با منافع مردم‌مان جهت بدهیم.
ما هم‌کاران بهتری در جهان داریم که همانا مردم دنیا استند؛ ما دست به دست هم داده سیاست جهانی را به سوی منفعت و آزادی مردم‌مان سوق خواهیم داد.
ما برای رسیدن به این هدف از هیچ تلاش و کوششی دریغ نخواهیم کرد.
به آرزوی آزادی کشورهای مان از دست حاکمان تروریست و مردم کش.
نان، کار، آزادی
زن، زندگی، آزادی
