گروه طالبان، در یک فرمان حرفه‌ای آرایشگری زنان و دختران را ممنوع اعلان‌کرد. در برابر این فرمان، آرایشگران (زنان کارگر) در شهر کابل دست به گردهمایی و اعتراضات خیابانی زدند. این تظاهرات به ادامه اعتراضات زنان معترض افغانستان است که در این دو سال ادامه دارد.
گروه طالبان، به تاریخ (۳ سرطان ۱۴۰۲) یک فرمان را به تمام ولایت‌های افغانستان صادر کرد. در این فرمان به تمام آرایشگران زن، اخطار داده شده بود که تا تاریخ (۳ اسد ۱۴۰۲) سالون‌ها آرایشگری شان را تعطیل و مسدود کنند.
منسوبین طالبان، به دنبال این فرمان، بر دروازه‌های تمام سالون‌های آرایشگری بانوان اطلاعیه زدند که سالون‌ها تا تاریخ تعیین شده باید تعطیل و مسدود گردند. بانوان شاغل که راهی دیگری برای تامین مالی زندگی فرزندان و خانواده‌های‌شان ندارند به فرمان و تهدیدات طالبان توجه نکردند، در فضای مملو از تهدید و استرس به کارشان ادامه دادند.
قبل از فرارسیدن تاریخ تعیین‌شده، منسوبان امر به معروف و نهی از منکر و شهرداری طالبان به حمایت نیروهای نظامی این گروه در شهر کابل اقدام به مسدودکردن سالون‌های آرایشگری زنانه کردند. در بعضی جاها تابلوهای سالون‌ها را کندند و پاره‌کردند و دروازه‌ها را مسدود و مهر لاک نمودند.
در پیوند به فرمان طالبان و استفاده آنان از قوه قهریه برای مسدودسازی سالون‌های آرایشی، زنان و دختران آرایشگر، روز چهار شنبه (۲۸ سرطان ۱۴۰۲) در منطقه دیپلوماتیک شهرنو کابل دست به تظاهرات خیابانی زدند.
این بانوان شعار «خاک پاکم را گرفتی، آب و نانم را مگیر» بر کاغذ نوشتند و در جریان راهپیمایی به نمایش گذاشتند. همچنان شعارهای «کار ما را از ما نگیرید» و «نان، کار، آزادی و عدالت» را فریاد زدند.
اما، افراد مسلح گروه طالبان، بر تجمع اعتراضی زنان‌کارگر یورش بردند. بر اساس ویدویوهای نشر شده در فضای مجازی و به نقل از زنان معترض و منابع مردمی، افراد مسلح طالبان بالای دختران و زنان با اسلحه تیر اندازی کردند و با ماشین‌های آب‌پاش آنان را پراکنده ساختند. زنان و دختران را لت و کوب و تعداد از دختران و زنان را بازداشت کردند. طالبان مسلح داخل بعضی از سالون‌های آرایشی شدند، اسباب و وسایل را شکستند.
در ویدیوها دیده می‌شود، بعد از آنکه زنان و دختران توسط طالبان لت و کوب شدند، زنان فریاد می‌زنند که باید به سمت دفتر ملل متحد و یوناما برویم. تعدادی از دختران، دیگر زنان را تشویق می‌کنند که پراکنده نشوند به سمت دفتر یوناما حرکت کنند. اما گروه طالبان به این دختران و زنان اجازه نمی‌دهند که به سوی مقصد تعیین شده حرکت نمایند.
از سوی دیگر، روز پنجشنبه (۲۹ سرطان ۱۴۰۲) زنان معترض در ولایت تخار نیز در برابر فرمان طالبان دست به اعتراض زدند. این بانوان از مردم افغانستان به ویژه از زنان خواستند که در برابر طالبان سکوت نکنند. زیرا سکوت و خاموشی باعث می‌گردد که طالبان آنان را از صحنه زندگی حذف و نابود کنند.
شهلا (اسم مستعار) یکی از بانوان آرایشگر در تماس با صدای زنان افغانستان اظهار داشت: «گروه تروریستی طالبان زنان را از تعلیم و آموزش محروم کردند. یک تعداد از زنان و دختران که از طریق کار شخصی آرایشگری، امرار معاش می‌کنند آنان را نیز از کار کردن محروم ساخته اند».
طالبان، زنان را از کار در ادارت دولتی، موسسات داخلی و بین المللی و از آموزش در مکاتب و دانشگاه‌ها قبلاً محروم کرده اند. حق سفر، تفریح، ورزش، فعالیت‌های فرهنگی و هنری نیز از دختران سلب گردیده است.
شهلا افزود: «افراد طالبان قبل از این فرمان‌شان نیز همواره به آرایشگاه‌ها مزاحمت ایجاد می‌کردند. ما، در یک فضای ترس و تهدید، از مجبوری کار می‌کردیم. چون دیگر راهی برای امرار معاش نداریم. اما اکنون طالبان تصمیم گرفته اند که ما باید از گرسنگی بمیریم یا دست به گدایی بزنیم».
در این مدت، جنبش‌های زنان معترض همواره در برابر طالبان دست به اعتراض زده‌اند. اما طالبان این زنان را متهم به جاسوی و گرفتن پول از خارجی‌ها می‌کند.
فوزیه (اسم مستعار) فعال فرهنگی در شهر کابل اظهار داشت: «سیاست طالبان در برابر زنان معترض سیاست اتهام زدن و جاسوس خطاب کردن است. اما اکنون زنان آرایشگر به دلیل از دست‌دادن کارشان دست به اعتراض زده اند. ما به خاطر نان به سرک آمدیم نه تشویق کدام کشور. بعضی از کشورهای را که مارک جاسوسی‌اش را به ما می‌زنند فعلا طالبان را حمایت می‌کنند و حتا هفته ۴۲ میلیون دالر می‌دهند».
فوزه به این نظر است که اتهام زنی، یکی از سیاست‌های گروه تروریستی طالبان می‌باشد. این گونه که امروز زنان آرایشگر به دلیل از دست دادن شغل شان دست به تظاهرات و اعتراض زدند؛ زنان و دختران دانشجو، دانش‌آموز، فعالان فرهنگی و هنری نیز به دلیل از دست دادن آزادی و حقوق‌شان دست به اعتراض زدند.
وی افزود: «اکنون ببینیم که طالبان زنان کارگر را به کدام کشور و سازمان مارک وابستگی می‌زنند». ذبیح الله مجاهد سخنگوی گروه طالبان، در مورد تظاهرات و اعتراضات جنبش زنان همیشه ابراز داشته است که زنان را کشورهای خارجی تحریک می‌کنند و پول می‌دهند.
در حالیکه زنان و دختران افغانستان با هیچ سازمان و کشوری ارتباط ندارند. تمام اعتراضات‌شان به دلیل ممنوعیت و محرومیت‌های می‌باشد که گروه طالبان در برابر زنان و دختران قرارداده است.
طبق آمارهای کلی که در رسانه‌ها به نشر رسیده است؛ بیشتر از ۶۰ هزار خانم در این حرفه مشغول به کار اند. این بانوان کسانی‌اند که مصارف فرزندان و خانواده‌شان را از این شیوه تامین می‌کنند. اما گروه طالبان برای این بانوان هیچ راهی بدیل برای تامین معاش در نظر نگرفته است.
