منابع مردمی از ولسوالی شولگره‌ی ولایت بلخ می‌گویند، محکمه‌ی ابتدایی طالبان در این ولسوالی، حکم سنگسار یک زن را صادر کرده است.
گروه طالبان دلیل سنگسار این زن را داشتن رابطه‌ی نامشروع با یک مرد اجنبی گفته و افزوده که حکم جزای تعزیری بالای مرد تطبیق شده است.
به گفته‌ی منابع محلی، طالبان این زن را به زور به محکمه برده و از وی اعتراف اجباری گرفته است. گفته شده که این خانم متهم، زن بی‌سواد است که توان فهم حرف‌های طالبان نداشته است.
با این‌حال، رقیه سروری، فعال حقوق زن در صفحه‌ی فیس‌بوکش، حکم سنگسار را خلاف اصول، ارزش و کرامت انسانی خوانده و تاکید می‌کند که سنگسار نه‌تنها نشان‌دهنده‌ی وحشی‌گری و بی‌رحمی است، بل‌که بدترین شکل سقوط اخلاقی و انسانی است.
بانو سروری تاکید کرده که باید با صدای بلند علیه ظلم و بی‌عدالتی طالبان ایستاد شد. وی از نهادهای حامی حقوق بشر، قاطعانه خواستار پایان‌دادن فوری این رفتار وحشیانه و غیرانسانی از سوی طالبان شده است.
بر اساس گزارش‌ها برخی از رسانه‌های داخلی، حکم سنگسار این زن متهم از سوی محمدایوب راشد، قاضی خودخوانده طالبان در ولسوالی شولگره با فتوای ابو زبیر حمیدالله قانت مفتی این گروه، صادر شده است.
براساس یافته‌های رسانه‌ها این رویداد در قریه‌ی «آرلات» از مربوطات ولسوالی مذکور، پس از چهار بار اعتراف اجباری این زن، رخ داده است.
در فیصله‌یی که از محکمه‌ی ابتدایی طالبان منتشر شده، آمده است که یکی از اعضای این گروه به نام مولوی یارمحمد، اتهام روابط نامشروع را بالای این زن و مرد وارد کرده است.
شماری از فعالان اجتماعی در خصوص این اتهام از سوی مولوی یارمحمد می‌گویند که گروه طالبان هرچه زودتر به حکم خودخوانده‌ی‌شان پایان دهند. نیلوفر متین، فعال حقوق بشر با نشر یک نوار تصویری در برگه‌ی ایکس می‌گوید که عمل‌کرد طالبان در افغانستان مصداق کامل «آپارتاید جنسیتی» است. بانو متین خطاب به ملل متحد و نهادهای حقوق بشری می‌افزاید: «سنگسار زنان را در افغانستان متوقف کنید. به رژیم تروریستی طالبان فوراً پایان دهید.»
این در حالی‌ست که در متون دینی آمده است، صدور حکم روابط نامشروع، دست‌کم ۲ تا ۴ شاهد عادل ضرورت دارد. محکمه‌ی ابتدایی طالبان، فقط یک تن از اعضای گم‌نام خود را به نام «شاهد» جا زده‌اند.
منابع دینی شیعه و سنی تصریح می‌کند که زن/مرد متهم باید بدون اکراه و اجبار، به زبان خودش چهار بار اقرار کند تا فیصله‌ی صورت گیرد. این در حالی است که طالبان چهار اعتراف اجباری از زن متهم گرفته است.
شلاق، شکنجه و سنگسار از نظر طالبان یک امر شرعی پنداشته می‌شود. مقامات این گروه، همواره کشورهای غربی را به زن‌ستیزی متهم کرده‌اند؛ اما رفتارهای خشونت‌آمیز خودشان را «اجرای حدودالله» قلم‌داد می‌کنند.
پیشتر رهبر غایب این گروه، هبت‌الله آخندزاده، در پنجم حمل سال خورشیدی جاری (۱۴۰۳) در یک نوار سخنرانی منسوب به او گفته بود: «ما حدود خداوند را اجرا می‌کنیم. این را تو [غربی‌ها] می‌گویی که نقض حقوق زنان است که سنگسارشان می‌کنید، فردا حد زنا را اجرا می‌کنیم. زنان را در ملاء عام سنگسار می‌کنیم، رجم‌شان می‌کنیم. فردا حدود الله را اجرا می‌کنیم و در ملاء عام شلاق می‌زنیم».
برخی از فعالان حقوق زن و حقوق بشر، سنگسار را یکی از شنیع‌ترین، ظالمانه‌ترین و وحشیانه‌ترین عملی می‌دانند که گروه طالبان همواره در افغانستان مرتکب آن شده‌اند.
سنگسار، یکی از بدوی‌ترین و کهنه‌ترین حکمی است که در حال حاضر در برخی از کشورهای اسلامی، از جمله افغانستان، از سوی بنیادگراترین گروه اعمال و اجرا می‌گردد.
پس از روی‌کار آمدن حکومت خودخوانده‌ی طالبان به رهبری هبت‌الله آخندزاده، رهبر همیشه غایب طالبان، حکم سنگسار در ولایت‌های زیادی علیه زنان تطبیق شده است.
در ۱۱ ثور سال جاری، محکمه‌ی محلی طالبان حکم سنگسار یک زن را به اتهام روابط نامشروع، در ولایت بامیان صادر و اجرا کرده بود. بامیان، یکی از ولایت‌ه‌یی است که پیش از آن سابقه‌ی سنگسار را در کارنامه نداشت.
