یکی از ویژگی‌های بارز و برجسته گروه طالبان، ستیز و دشمنی با زنان است. آمار سوء استفاده و تجاوز جنسی افراد آنان بالای زنان و دختران رو به افزایش است. از جانب دیگر، قتل‌های مرموز زنان و دختران در اثر تجاوز جنسی، نیز حکایت دردناک دارد. این گزارش از چند مورد سوء استفاده و تجاوز جنسی افراد طالبان پرده بر‌می‌دارد.
در مدت دو سال سلطه‌ی طالبان، رسانه‌ها همیشه از تجاوز جنسی افراد طالبان بر زنان و دختران گزارش‌های مستند نشر کرده‌اند. البته این گزارش‌ها نشان‌دهنده آمار کلی تجاوز جنسی افراد طالبان نیست. بل، درصد بسیار پایین این تجاوزهای جنسی، رسانه‌یی شده است. به دلیل اینکه جامعه‌ی افغانستان به شدت سنتی و مذهبی می‌باشد و مردم هیچ‌گاهی حاضر نیستند قضایای فساد اخلاقی و تجاوز جنسی را رسانه‌ای کنند. زیرا آن را یک نوع آبروریزی و بی‌حیثیتی اجتماعی و خانوادگی می‌پندارند. از جانب‌دیگر، افراد قربانی و نزدیکان آنان، به دلیل ترس از طالبان، آماده نیستند که رخدادها را همه‌گانی و در مورد آن دادخواهی نمایند. به دلیل اینکه هیچ مرجع عدلی و قضایی در افغانستان وجود ندارد که پرونده‌های تجاوز جنسی طالبان را بررسی‌کنند. پولیس، سارنوال، قاضی و متجاوز همه طالب‌اند. در چنین وضعیت امکان رسیدگی قانونی، به این رخدادهای فجیع وجود ندارد.
در این گزارش، با تعدادی از اشخاصی صحبت شده که تجربه مستقیم سوء استفاده و تجاوزجنسی افراد طالبان را دارند؛ ویا دارای معلومات دقیق در این مورد بوده‌اند.
در اواخر سال ۱۴۰۰، طالبان برنامه‌ی تلاشی عمومی در شهر کابل را آغازکردند. این کار با شکایت‌های زیاد مواجه شد؛ تعدادی از شهروندان کابل، از بی‌حرمتی افراد این گروه، از طریق رسانه‌ها شکایت کردند. اما با آنهم طالبان پلان تلاشی خانه‌ها را اجرا کرد.
قادر صدیقی (اسم مستعار) باشنده کارته‌نو شهر کابل می‌گوید: «در ماه حوت ۱۴۰۰، طالبان در منطقه کاته‌نو، منزل یکی از همسایه‌هایم را تلاشی کرد. البته خلاف برنامه شان، شب به آن خانه داخل شدند. به بهانه تلاشی، (طالبان) بر یک زن تجاوز جنسی کردند. وقتی قضیه بین همسایه‌ها و فامیل‌ها پخش شد؛ موی‌سفیدان و نزدیکان این فامیل نظر دادند که از رسانه‌یی شدن موضوع جلوگیری شود». به باور منبع، آن جنایت از طرف مخالفان شخصی این فامیل صورت گرفت که در میان طالبان بودند. این جنایت در واقع یک عقده‌گشایی شخصی بود که با استفاده از قدرت و نفوذی که در میان طالبان داشتند عملی ساختند.
مرجان (اسم مستعار) یک تن از بانوان است که در شهر هرات زندگی می‌کند و به اتهام شرکت در اعتراضات زنان، توسط طالبان دستگیر شده بود. وی در تماس با صدای زنان افغانستان، اظهار داشت که هیچ‌وقت در تظاهرات و اعتراضات زنان شرکت نکرده اند. اما طالبان وی را به تاریخ (۵ حمل ۱۴۰۲) از ساحه چوک گل‌ها، دستگیر و مدت ۵ شبانه روز در نظارت خانه‌ای مربوط به قوماندانی امنیه نگهداری کردند.
وی می‌گوید: «وقتی طالبان، من را از چوک گل‌ها توقیف کرد، اول تلفن‌ام را گرفتند. هرچند برای‌شان گفتم که چه گناه دارم که مرا می‌گیرید. فقط می‌گفتند باز می‌فامی. حتا نگذاشتند که به خانواده خود زنگ بزنم. مرا را به قوماندانی امنیه بردند. بعد از چند ساعت انتظار، آمر امر به معروف قوماندانی امنیه آمد. برایم گفت؛ حیف است که آله دست کفار قرارمی‌گیری، آنها شما را به راه غلط برده‌اند. برایش گفتم، تلفن‌ام را بدهید که به خانواده خود خبربدهم. او گفت: تو اگر خانواده می‌داشتی با دختران فاسد یک‌جای نمی‌شدی».
دختران و زنان که برای کار، آموزش و آزادی‌های فردی و مدنی دادخواهی می‌کنند از نظر طالبان افراد نامطلوب خطاب می‌شوند.
وی افزود: «نزدیکی‌های شام، من را به نظارت خانه بردند. در آنجا دو خانم دیگر نیز حضور داشتند. بعد از ساعت ۸ شب، هر نیم ساعت یک تن از افراد طالبان، به یک بهانه پشت دروازه می‌آمد و با ما صحبت می‌کرد. ساعت ۱۱ شب آمد و داخل اطاق شد. ما برایش گفتیم: از اطاق بیرون شو. اما او حاضر نبود، یک بار دیدیم لباس‌های خود را کشید و گفت مجاهدین اجازه دارند که از شما فاحشه‌ها استفاده جنسی کنند و …».
از نظر تندروان اسلامی، زنان و دختران کفار اگر توسط مجاهدین به اسارت گرفته شوند، مجاهدین می‌توانند بدون اجازه این زنان با آنها نزدیکی کنند. چندی قبل، مولوی معروف راسخ استاد دانشکده شرعیات در دانشگاه کابل و یکی از تندوران مذهبی در یک کلیپ تصویری به صراحت اظهار داشت که مجاهدین حق دارند از زنان کفار استفاده جنسی کنند و نکاح نیاز نیست. از نظر طالبان، آن عده از شهروندان افغانستان و دختران که در برابر این گروه اعتراض می‌کنند کافراند.
مرجان افزود: «اما آن طالب قبول نکرد. می‌خواست به زور بالای ما حمله کنند. ما سه نفر برایش گفتیم، حتا اگر ما را با مرمی هم بزنی ما اجازه نمی‌دهیم که بی‌حیثیت شویم. دیدیم که او از اطاق بیرون نمی‌شود جیغ و فریاد زدیم. پس از جنجال و کشمکش‌های زیاد آن عسکر طالب بیرون شد». مرجان بعد از چند روز از طریق پادرمیانی موی‌سفیدان از بند طالبان آزاد شده‌است.
یکی از پلان‌های که طالبان در پیش‌گرفته؛ جمع‌آوری زنان و دختران متکدی از شهرها می‌باشد. این برنامه، در نیمه دوم سال ۱۴۰۱، به شدت جریان داشت. افراد نظامی طالبان، زنان را به زور به حوزه‌های مربوطه انتقال می‌دادند. از آنجا به مرکز بادام باغ، برای بایمتریک می‌بردند.
محبوبه (اسم مستعار) یکی از این زنان که تجربه سپری کردن یک شب، در حوزه پنجم شهر کابل را دارد؛ چشم دیدهایش را این گونه روایت می‌کند: «ما چند نفر زن، تقریباً در روزهای آخر ماه قوس، ساعت چهار دیگر، در نیازبیگ، پیش یک نانوایی منتظر بودیم که کدام آدم، یگان نان خیرات بدهد. در همان‌وقت، افراد طالبان با موتر رنجر آمدند، همه‌ای ما را به حوزه بردند. آنجا دیدم که چند نفر زن دیگر هم استند. آمر حوزه، به آمر جنایی گفت: این‌ها را به بادام باغ ببرید. آمر جنایی گفت: امشب دیر شده. صبح می‌بریم». طالبان این زنان را شب در حوزه نگهداری می‌کند.
وی افزود: «ساعت ۸ شب، یک عسکر آمد، یکی از زن‌ها را صدا کرد و از اطاق بیرون برد. بعد از دو ساعت، آن خانم برگشت. وضعیت‌اش خیلی بد بود و گریه می‌کرد. ما سوال کردیم: چه شده؟ او با گریه جواب داد: این بی‌ناموس‌ها نه آدم است و نه مسلمان. فقط حیوان مطلق هستند. خدا ما را از شر این کثیف‌های متجاوز نجات بدهد. این‌ها بر من تجاوز کردند».
افراد طالبان در ادارات دولتی آن عده کارمندان زن را که در دوران جمهوریت اجرای وظیفه می‌کردند آزار جنسی می‌دهند. این زنان را به بهانه‌های مختلف به ادارات می‌خواهند و تقاضای روابط جنسی می‌کنند و حتا می‌خواهند از این طریق، به زنان دیگر دسترسی پیداکنند.
عاکفه (اسم مستعار) کارمند در میدان هوایی کابل می‌گوید: «دو سال پیش، وقتی دولت سقوط کرد، بعد از یک ماه، برایم از اداره زنگ آمد که به وظیفه بیا. چند روز به ظیفه رفتم، بعداً طالبان اجازه نداد. در اوایل ماه قوس ۱۴۰۰، آمر شعبه که یک مولوی طالب بود؛ تماس گرفت که فردا بیا حاضری خود را امضاء کن. صبح رفتم میدان هوایی، او (آمر) در شعبه‌اش تنها بود. گفت: دیر آمدی، مامور حاضری بیرون رفته شاید بیاید. بعد از سوال‌های عجیب، گفت: یک عکس در گوشی است در باره‌اش معلومات داری؟ مه فکر کردم که در مورد کدام شخص راپور می‌خواهد. تلفن را آورد پهلویم نشست. دیدم که عکس‌های زن‌ها و دختران است. فهمیدم که کدام منظور جنسی دارد. خود را بی‌تفاوت گرفتم. اما وی مستقیم تقاضای جنسی کرد».
این خانم، می‌بیند که توان مقاومت را ندارد، یعنی اگر برخورد تند کند احتمال دارد که با خطر جانی مواجه شود. بنابراین، با روش آرام وارد می‌شود. وی افزود: «برایش گفتم: فعلاً حالم خوب نیست. باز، باهم جور می‌آییم. این چیزها عادی است؛ قاری صاحب». این بانو با این ترفند خود را نجات می‌دهد.
وی افزود: «بعد از آن همیشه برایم تماس می‌گرفت و تقاضای جنسی می‌کرد. گاهی می‌گفت: اگر خودت حاضر نیستی کدام زن دیگر را برایم پیدا کن. آخر دید که من حاضر نیستم، تهدید به مرگ می‌کرد. بعد از چند هفته، مجبور شدم، آدرس خانه و شماره‌های تماس خود را تبدیل کنم. با همه همکاران مرد و زن خود قطع رابطه کردم. دیگر به اداره نرفتم».
یک منبع در اداره‌ی شهرداری کابل، به خبرنگار صدای زنان افغانستان می‌گوید: «در دو سال سلطه‌ی طالبان، بیشتر از ۱۵ جنازه زن از شهر کابل پیدا شده که در اثر تجاوز جنسی و شکنجه کشته شده‌اند. اما طالبان، در این مورد به رسانه‌ها چیزی نمی‌گوید و حتا تعقیب نمی‌کنند». به باور منبع، این کشتارها و تجاوز جنسی، احتمالاً توسط افراد طالبان انجام می‌شود؛ به دلیل این که برای پیدا کردن عاملان این قضایا هیچ گونه اقدام از طرف طالبان صورت نمی‌گیرد. به باور منبع، طالبان، بعضی جنازه‌های زنان را از ولسوالی‌ها و ولایت‌های هم‌جوار به شهر کابل انتقال می‌دهند، تا اینکه قضیه را پنهان کنند.
وی افزود: «طالبان اکثر این جنازه‌ها را می‌گویند که از اعضای گروه داعش‌اند و بعضی را متعلق به معتادان مواد مخدر معرفی می‌کنند».
در این دو سال که گروه طالبان بر افغانستان سلطه دارند؛ اجساد زنان و دختران که در اثر شکنجه به قتل رسیده در بیشتر شهرها یافت شده‌اند. بیشتر این قتل‌ها به خود کشی نسبت داده‌شده و در بعضی موارد تحت عنوان قتل‌های مرموز و خصومت‌های شخصی گزارش شده است.
به طور نمونه؛ به تاریخ (۱۲ سرطان ۱۴۰۲) جسد یک خانم در حالیکه سر و پاهایش قطع شده بود در کارته سلطان بابا علی، در ناحیه پنجم شهر مزار شریف پیدا شد، اما مورد شناساسایی قرار نگرفت. (خامه پرس فارسی، تاریخ ۵ جولای ۲۰۲۳).
هم‌چنان، یک گزارش تحقیقی در روزنامه هشت‌صبح به تاریخ (۲۵ ثور ۱۴۰۲) تحت عنوان «از شکنجه تا تجاوز جنسی و قتل؛ در زندان‌های زنانه طالبان چه جریان دارد؟» به نشر رسید و گزارش تحقیقی دیگر در روزنامه اطلاعات‌روز به تاریخ (۱۳ ثور ۱۴۰۲) تحت عنوان «از شوک برقی تا تجاوز جنسی؛ روایتی از زندان‌های طالبان در بلخ» به نشر رسید؛ این گزارش‌ها حکایت از وضعیت وحشتناک زنان زندانی دارد. این گزارش‌ها نشان می‌دهد که افراد بلند پایه طالبان به زنان زندانی تجاوز جنسی می‌کنند.
طالبان در مورد آمار زندانیان زن، تاهنوز گزارش دقیق نداده است. فقط در یک مورد، به تاریخ (۳ جدی ۱۴۰۱) بی‌بی‌سی فارسی، به نقل از اداره‌ی زندان‌های طالبان، یک گزارش را به نشر رساند که تعداد زندانیان زن در حدود ۸۰۰ تن گفته شده است. این آمار مربوط زندان‌های می‌شود که تحت نظر وزارت داخله طالبان اداره می‌شوند. اما در مورد آمار زنان که در ادارات استخبارات طالبان در مرکز و ولایات زندانی‌اند هیچ گزارش در دسترس نیست. جنایت و تجاوزهای که در برابر زنان زندانی در زندان‌های استخبارات طالبان صورت می‌گیرد کاملاً از چشم رسانه‌ها پوشیده می‌ماند. در این گزارش بی‌بی‌سی، گفته شده است که اداره صلیب سرخ جهانی از زندان‌ها نظارت دارد. در حالیکه، بخشی از تجاوزهای جنسی طالبان در نظارت خانه‌های قوماندانی‌های امنیه ولسوالی‌ها، ولایت‌ها و حوزه‌های امنیتی شهری طالبان صورت می‌گیرد.
بعضی از موارد تجاوز جنسی و قتل توئم با تجاوز جنسی که توسط افراد طالبان بالای زنان و دختران انجام شده اند، در اثر شکایت قربانیان در رسانه‌ها به نشر رسیده است.
به طور نمونه؛ افراد طالبان، به تاریخ (۹ حوت ۱۴۰۱)، در ولسوالی سوزمه قلعه ولایت سرپل، به بهانه تلاشی وارد منزل یکی از باشندگان این ولسوالی شدند. در حالیکه، مرد خانواده در منزل حضور نداشته؛ طالبان دستان خانم و دختران ۱۲ و ۱۴ ساله‌اش را می‌بندند و بر آنان تجاوز می‌کنند. (سایت بی‌بی‌سی فارسی، تاریخ ۲۰ حوت ۱۴۰۱).
به تاریخ (۵ قوس ۱۴۰۱)، افراد مسلح طالبان در ولسوالی پریان ولایت پنجشیر، وارد یک منزل شدند و اعضای خانواده را لت و کوب نمودند و بر یک خانم و چهار دختراش تجاوز گروهی کردند. زمانی‌که مرد خانواده برای شکایت به مسوولان محلی طالبان مراجعه کردند آنان وی را بازداشت و شکنجه نمودندو (سایت اسپوتنیک، تاریخ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۲).
در (اواخر برج قوس ۱۴۰۱)، افراد ملا شمشاد، ولسوال طالبان در ولسوالی روی‌دوآب ولایت سمنگان بر دو دختر تجاوز جنسی کردند، بعد از این عمل غیرانسانی، دختران را در پیش چشمان مادر شان تیرباران کردند. (سایت اندیپندنت فارسی، تاریخ ۳ جدی ۱۴۰۱).
به تاریخ (۲۴ حمل ۱۴۰۲)، مولوی مزمل (برادرخانم مولوی امام الدین قوماندان قوای هوایی طالبان و فعلاً والی بدخشان) مسئول کلینیک صحی ولسوالی وردوج بر یک خانم به اسم شکریه، از کامندان این مرکز صحی تجاوز جنسی کرد و آن خانم در (۲۹ حمل) به خودکشی دست‌زد و به زندگی‌اش پایان‌داد. (سایت آژانس خبری بین المللی کوکچه، تاریخ ۱۶ حمل ۱۴۰۲).
در (اواخر برج میزان ۱۴۰۱)، یک تن از افراد طالبان به اسم قاری فضل الرحمان باشنده اصلی ولایت میدان ورک، در شهر چاریکار مرکز ولایت پروان بر یک دختر ۱۸ ساله تجاوز جنسی کرد، فرد متجاوز از نزدیکان سید نیکمل‌آغا شهردار طالبان در چاریکار می‌باشد. (سایت ۸ صبح، تاریخ ۱۰ عقرب ۱۴۰۱).
در (اوایل برج ثور ۱۴۰۱)، ملا ریحان شهردار ولسوالی دره‌صوف ولایت سمنگان، بر یک زن تجاوز جنسی کرد و خودش فرار نمود. (سایت جبهه مقاومت ملی، تاریخ ۱۲ ثور ۱۴۰۱).
در (برج اسد ۱۴۰۱)، گلزار گجر، یک تن از فرماندهان طالبان، در ولسوالی ورسج ولایت تخار، به بهانه تلاشی داخل منزل یکی از باشندگان گردیده و بر خانم خانواده تجاوز جنسی کرد. (سایت اسپوتنیک، تاریخ ۱۹ اسد ۱۴۰۱).
در (برج اسد ۱۴۰۱)، ولسوال طالبان در ولسوالی فرخار ولایت تخار، بالای یک خانم در این ولسوالی تجاوز جنسی کرد. (صفحه فسبوک ذکی قیس، تاریخ ۲ آگست ۲۰۲۲).
به تاریخ (۵ ثور ۱۴۰۱)، افراد طالبان بر دختر یک نظامی پیشین دولت جمهوری، در ولسوالی چاه‌آب ولایت تخار تجاوز جنسی کرد. (سایت روزنامه اطلاعات روز، تاریخ ۵ ثور ۱۴۰۲).
به تاریخ (۲۳ حوت ۱۴۰۱)، قاری میا سکرتر مولوی احمد الله بدری قوماندان امنیه ولایت سمنگان، بر یک خانم پولیس آن قوماندانی امنیه تجاوز جنسی کرد. (سایت پنجشیر نیوز (صدای افغانستان) تاریخ ۲۳ حوت ۱۴۰۱).
به تاریخ (۱۰ نوامبر ۲۰۲۲) افراد طالبان بر دو تن از بانوان در مربوطات حوزه سیزدهم شهر کابل تجاوز جنسی کردند. (سایت تلویزیون آمو، تاریخ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲).
به تاریخ (۷ ثور ۱۴۰۲)، یک تن از افراد مسلح طالبان که قصد تجاوز جنسی بر یک خانم را در مربوطات شهر فیروزکوه مرکز ولایت غور داشت که با مقاومت خانم مواجه گردید. در نتیجه طالب متجاوز، خانم را با شلیک مرمی بر قلبش به قتل‌رساند. (سایت اطلاعات روز، تاریخ ۹ ثور ۱۴۰۲).
در (برج جدی ۱۴۰۰)، افراد طالبان بر هشت تن از زنان زندانی در شهر مزار شریف، تجاوز گروهی کردند؛ این بانوان از جمله افرادی بودند که تصمیم داشتند از طریق برنامه تخلیه افغانستان را ترک کنند اما به دست طالبان اسیر شدند و بعد از اسارت، در زندان مورد تجاوز جنسی قرارگرفتند. (سایت افغانستان انترنشل، تاریخ ۲۸ حوت ۱۴۰۰).
به تاریخ (۹ سنبله ۱۴۰۱)، قضیه تجاوز جنسی قاری سعید خوستی سخنگوی وزارت داخله طالبان، بر الهه دلاورزوی دختر یکی از جنرال امنیت ملی دولت جمهوری اسلامی افغانستان و دانشجوی دانشگاه طبی کابل افشاء گردید. (سایت العربیه فارسی، تاریخ ۳۱ اوت ۲۰۲۲).
به تاریخ (۲۴ حوت ۱۴۰۰)، عبدالله حقانی (برادر مولوی علم‌گل حقانی رئیس اداره پاسپورت طالبان) با تعدادی از زنان برهنه در حال شراب‌نوشی و انجام فعل زنا به صورت گروهی دستگیر گردید. (سایت رادیو آزادی، تاریخ ۲۷ حوت ۱۴۰۰).
احمد شریفی (اسم مستعار) فعال اجتماعی و فرهنگی در شهر کابل در مورد تجاوز جنسی افراد طالبان، در گفت‌وگو با صدای زنان افغانستان اظهار داشت: «آمار تجاور افراد طالبان بر زنان و دختران زیاد است. اکثر قضایا را مردم به علت ترس از طالبان و آبروریزی اجتماعی پنهان می‌کنند. اگر تحقیق دقیق صورت گیرد، آمار چند برابر چیزی به دست خواهد آمد که در رسانه‌ها نشر شده است».
گزارش‌های که در مورد تجاوز جنسی افراد طالبان، از طریق رسانه‌ها به نشر رسیده است بیشتر مربوط به ولایات می‌شود که باشندگان آنها اکثریت از اقوام غیر پشتون می‌باشند. شریفی در این مورد می‌گوید: «اکثریت افراد طالبان، از قوم پشتون می‌باشند و دچار یک نوع عقده قومی و زبانی‌اند. تجاوزهای جنسی بالای زنان و دختران، بیشتر در مناطق و ولایت‌های صورت می‌گیرد که در آنجا اقوام غیر پشتون زندگی می‌کنند. در حقیقت، طالبان پشتون با تجاوز جنسی بالای زنان و دختران غیر پشتون، به گونه‌ای عقده گشایی قومی و زبانی می‌کنند و می‌خواهند از این طریق، اقوام دیگر را تهدید و سرکوب کنند. به طور مثال تجاوزهای که در ولایت پنجشیر صورت گرفت از این نوع‌اند».
وی افزود: «طالبان یک گروه بدوی و دچار تعصب شدید قومی و زبانی‌اند. در جوامع بدوی و قومی، تجاوز بر زنان و دختران و برده‌گیری جنسی، یکی از روش‌های تهدید و اعمال سلطه می‌باشد؛ این را در تاریخ بشر، ما به وضوح می‌توانیم مشاهده کنیم».
وی افزود: «در بعضی موارد تجاوز طالبان بالای زنان و دختران ریشه در باورهای دینی این گروه دارد. مثلاً تجاوز بر دختران و زنان که مخالف باور و ایدئولوژی طالبان‌اند. زیرا، زنان و دختران که به حقوق بشر، حقوق زنان و آزادی‌های مدنی باورمند می‌باشند؛ از نظر طالبان کافراند. طالبان تجاوز بر این زنان و دختران را با توجیه شرعی انجام می‌دهند».
قابل یادآوری است که احتمال دارد، افراد طالبان در مناطق جنوبی و مشرقی افغانستان، نیز مرتکب تجاوز جنسی بر زنان و دختران شوند. اما به دلیل عدم دسترسی رسانه‌ها و حاکمیت مطلق طالبان در این مناطق، هیچ گزارشی در اختیار رسانه‌ها قرار نمی‌گیرد.
تجاوز جنسی و فساد اخلاقی افراد طالبان، درحالی صورت می‌گیرد که این گروه، زنان را از کار، آموزش، سفر، ورزش، تفریح و دیگر حقوق اجتماعی محروم و از حوزه عمومی حذف کرده‌اند. در آخرین مورد به تاریخ (۵ سرطان ۱۴۰۲) اداره امر به معروف و نهی از منکر طالبان، براساس فرمان مولوی هبت الله رهبر این گروه، دستور مسدود کردن آرایشگاه‌های زنانه را صادر کرده است.
کارشناسان افغانستان شدیداً نگران تجاوزهای جنسی طالبان و تاثیرهای بد روانی آن بر قربانیان‌اند.
