این نامه‌ی سرگشاده به رسانه‌های جریان اصلی افغانستان، جنبش‌های اعتراضی زنان، کنشگران و نهادی‌های حقوق بشری فرستاده می‌شود.
نام من مهره بارکزی است. من یک زن تراجنسی، اهل افغانستان هستم؛ عضوی از یک اقلیتی که در طول تاریخ، به صورت نظام‌مند، انکار شده است. من در مدت سه سال، تلاش دارم برای اولین‌بار هم که شده ذهنیت مردم افغانستان را به چالش بکشانم. می‌خواهم این واقعیت را، که ما وجود داریم و مثل دیگر مردمان عادی هستیم پیش چشمان‌شان بیاورم، تا دیگر ما را به جرم هویت جنسی‌مان شکنجه و سرکوب نکنند.
متأسفانه تحت حاکمیت کنونی افغانستان آپارتاید جنسیتی علیه زنان و جامعه‌ی رنگین‌کمانی، تبدیل به قانون شرعی-حکومتی شده است. البته، خطاب به مردم افغانستان باید بگویم: این بماند که برای‌مان تا سرحد تجربه‌‌ی دوره‌ی دیگری از حاکمیت طالبان هزینه بُرد تا متوجه شویم که چقدر از دادخواهی‌های فراگیر و همه‌شمول عقب هستیم.
در نگاه اجمالی، در بیش از بیست سال گذشته مفهوم مدنظر همه‌ی شما از حقوق بشر به شمول کنشگران و کمیسیون حقوق بشر، «بشر» منهای ال‌‌جی‌‌بی‌‌تی‌‌کیو پلاس، بوده است؛ اما حالا در برهه‌ی تاریک‌تری از تاریخ کشورمان، دل به همبستگی و بیداری خوش می‌کنیم تا بتوانیم برای آینده‌ی خود و کشورمان انسانی‌ترین روایت را رقم بزنیم.
در وضعیت کنونی، نه‌تنها ذهنیت کُلی جامعه‌ی افغانستان در ستیزه با دگرباشان جنسی قرار دارد و از آنان قربانی می‌گیرد، بل‌که تنبیه بدنی، شکنجه، ناپدیدشدن و قتل این افراد از سوی حاکمیت فعلی به یک امر عادی و مکلفیت مبدل شده است.
من و دایانا دانشور، که مدتی می شود کارزار #پرسشگری را آغاز کرده‌ایم در ادامه‌‌ی به‌چالش‌کشاندن نهادهای مختلف در طی بحث‌های آنلاین، این‌بار پرسشی که می‌خواهیم در برابر مخاطبان این نامه‌ی سرگشاده قرار دهیم این است که چرا ما را انکار و حذف می‌کنید؟
مسئولان رسانه‌های بی‌بی‌سی، افغانستان انترنشنل، اطلاعات روز، هشت صبح، آمو، نیمرخ، رخشانه، زن تایمز، پالیسی شما در قبال استخدام افراد جامعه‌ی کوئیر افغانستان، دعوت آنان به عنوان تحلیلگر، نه فقط در ارتباط با موضوعات متعلق به خود آنان و پوشش محتویات مربوط به جامعه‌ی رنگین‌کمانی افغانستان، چیست؟ در میان این رسانه‌ها برخی از آن‌ها جسته و گریخته به موضوعات مربوط جامعه‌ی کوئیر افغانستان می‌پردازند، اما این کافی نیست. ما نگرانیم که از سوی برخی از این رسانه‌ها، هر آن‌چه مرتبط به افراد جامعه‌ی رنگین‌کمانی است، عامدانه حذف و یا به حاشیه رانده شده که این به مثابه تبعیض آشکار علیه ما می‌باشد.
جنبش‌های اعتراضی زنان!
چرا در شعارها، قطعنامه‌ها و اعلامیه‌های شما جامعه‌ی رنگین‌کمانی افغانستان غایب است؟ آیا شما زنان آگاه و مبارزِ در خط مقدم مقاومت مدنی هم از ما ننگ می‌کنید؟ آیا شما هم تسلیم روایت جنس برتر مردسالارانه شده‌اید؟
تازه حدود دو هفته می‌شود که سرانجام سه جنبش زنان معترض افغانستان از جامعه کوئیر افغانستان به‌نحوی حمایت خود را اعلام کرده‌اند؛ ولی ما باید در یک انسجام گسترده‌ی دادخواهانه کنار هم صف ببندیم. این امر در تاریخ جغرافیایی به‌نام افغانستان بی‌سابقه خواهد بود؛ مشروط بر این‌که از تسلیم‌شدن به روایت‌های حذف همدیگر دست بکشیم.
تاریخ افغانستان گواه است که حذف نتیجه نداده و نسل‌پی‌نسل ما را به تباهی کشانده است.
وجود افراد ال‌‌جی‌‌بی‌‌تی‌‌کیو در افغانستان دهه‌هاست که انکار شده، اما ما وجود داریم! مطالبات و دادخواهی‌های ما از همین امروز می‌تواند انسانی‌تر شود؛ وگرنه ناقص خواهد بود و از برابری و عدالت بیشتر فاصله خواهیم گرفت.
نهادهای حقوق بشری!
چرا در نشست‌ها، اعلامیه‌ها، سخنرانی‌ها و ابراز نگرانی‌تان از جامعه‌ی رنگین‌کمانی افغانستان نامی نمی‌برید؟ چرا از ستمی که بر آن‌ها جریان دارد و حتا در مقایسه با زنان و دختران افغانستان مضاعف است گزارش نمی‌دهید؟ آیا ما وجود نداریم؟
شما دیگر چرا دست به حذف و سانسور ما می‌زنید؟ چرا می‌خواهید ما را انکار کنید؟ این را چه تلقی کنیم؟ شاید ناخواسته به چرخه‌ی دگرباش‌هراسی و دگرباش‌ستیزی پیوسته‌اید؟ ادعای عمل‌کرد حرفه‌یی‌تان را چگونه توجیه خواهید کرد؟
کنشگران اهل افغانستان و افراد متنفذی که به مجامع بین‌المللی و منطقه‌یی راه پیدا می‌کنید، چرا در سخنرانی‌ها و گزارش‌دهی از نقض حقوق بشری در افغانستان از ظلم بر جامعه‌ی رنگین‌کمانی/جامعه‌ی کوئیر افغانستان و وضعیت رقت‌بار آنان سخنی به زبان نمی‌آورید؟
بگذارید این طور بپرسیم، آیا شما در حالی از حذف زنان، پاکسازی قومی و نقض حقوق انسانی در افغانستان سخن می‌زنید و گزارش می‌کنید که خود دست به حذف جامعه‌ی رنگین‌کمانی افغانستان از سخنرانی‌های‌تان نزده‌اید؟
این را چه تلقی کنیم؟
امید‌ها و تلاش‌های انسانی‌مان را برباد ندهید!
ما از رسانه‌های دیداری، شنیداری و چاپی-آنلاینی جریان‌های اصلی، نام‌برده در این نامه، خواستار وضاحت و بررسی این موضوع هستیم تا پالیسی‌شان را در قبال جامعه کوئیر افغانستان مورد بازنگری قرار دهند.
از نهادهای حقوق بشری، کنشگران و جنبش‌های اعتراضی زنان، خواستار همکاری و حمایت هستیم تا ما افراد جامعه‌ی رنگین‌کمانی و موضوعات مربوط به ما را از جلسات، سخنرانی‌ها، مبارزات و اعلامیه‌های خود حذف و سانسور نکنند و به حاشیه نرانند.
در مسیر خلق انسانی‌ترین روایت برای افغانستان، این #پرسشگری گام‌های ابتدایی برای رسیدن به بیداری و عدالت اجتماعی خواهد بود.
از همه وجدان‌های بیدار در داخل و خارج از کشور، در کمال فروتنی می‌خواهیم، پیش از آن‌که حذف و سرکوب بر وجود و حقوق همه‌ی ما بیشتر از این غالب شود، با همه توان علیه به صف مبارزه بپیوندیم.
با ارادت
مهره بارکزی و دایانا دانشور
