دختری به نام حسنا، تنها یک هفته پس از ازدواجش، از سوی شوهرش به قتل رسیده است. این اتفاق در ولسوالی چاه‌آب ولایت تخار رخ داده و به گفته‌ی منابع محلی، شوهر حسنا به دلیل این‌که معتقد بوده همسرش باکره نیست، او را به قتل رسانده است. این ماجرا، نگرانی‌ها درباره‌ی فشارهای اجتماعی و فرهنگی مربوط به «بکارت» و تبعات وحشتناک آن برای زنان را برجسته می‌کند.
در این حادثه، یکی از برادران شوهر حسنا به نام یعقوب، نیز به قتل رسیده است. گفته شده که پدر شوهر حسنا نیز در این درگیری‌ها دخیل بوده و به اتهام کشتن پسرش یعقوب و عروسش حسنا دست‌گیر شده است.
این رویداد به عمق مشکلات خانوادگی و خشونت‌های مرتبط با این موضوعات در جوامع سنتی و قبیله‌یی افغانستان اشاره دارد. تاکنون طالبان در مورد این موضوع واکنشی نشان نداده است.
تحلیل مسأله‌ی بکارت
مسأله‌ی بکارت و باورهای غلطی که پیرامون آن وجود دارد، همواره برای زنان، به‌ویژه در جوامع محافظه‌کار مانند افغانستان، منبع نگرانی‌های عمیق بوده است. در این جوامع، پرده‌ی بکارت یا «هایمن» نشانه‌یی از عفت و پاکدامنی زنان تلقی می‌شود. این باور که یک زن فقط در صورت داشتن پرده‌ی بکارت می‌تواند پاکدامن شناخته شود، نه‌تنها غلط است، بل‌که در بسیاری از موارد سبب اعمال خشونت و حتا زن‌کشی شده است.
باید توجه داشت که پرده‌ی بکارت می‌تواند بر اثر عوامل مختلف غیر از روابط جنسی نیز پاره شود. فعالیت‌های فیزیکی مانند ورزش، استفاده از تامپون، ضربه یا حوادث دیگر، می‌توانند سبب آسیب‌دیدن این غشا شوند. بنابراین، پاره‌شدن پرده‌ی بکارت نمی‌تواند نشانه‌ی قطعی داشتن رابطه‌ی جنسی تلقی شود.
کارشناسان پزشکی بارها تأکید کرده‌اند که هیچ‌گونه ارتباط علمی میان پرده‌ی بکارت و روابط جنسی وجود ندارد. بااین‌حال، هم‌چنان باورهای غلط و فشارهای اجتماعی درباره‌ی این مسأله‌ی وجود دارد که زنان را در معرض خطرات جدی قرار می‌دهد؛ همان‌طور که در مورد حسنا این مسأله منجر به قتل او شد.
در نتیجه، این حادثه نه‌تنها نماد نادانی و تعصب اجتماعی درباره‌ی بکارت است، بل‌که لزوم بازنگری و آموزش در مورد این باورهای غلط را بیش از پیش آشکار می‌سازد.
