دفتر منطقه‌یی عفو بین‌الملل جنوب آسیا به تازگی یادداشتی را از میترا مهران، بانوی معترض افغانستان منتشر کرده که در آن از تبعیض سیستماتیک و غیرانسانی طالبان علیه زنان و دختران افغانستان، گفته شده است.
در این یادداشت آمده است که سیاست‌های اعمال‌شده از سوی طالبان، زنان را به فرزند پروری محدود کرده و اکنون آنان در چهاردیواری خانه‌های‌شان محصور شده‌اند: «طالبان این محدودیت‌ها را با کنترل بی‌رحمانه اعمال می‌کنند و زنان را به سایه‌های نامرئی در خانه‌ها و جوامع خود تبدیل می‌کنند.»
خانم مهران تأکید می‌کند که آنچه برای زنان و دختران در افغانستان اتفاق می‌افتد، آزمونی تعیین‌کننده برای اعتبار قوانین بین‌المللی و تعهد جهانی به حقوق بشر است: «واکنش جهان به آنچه در حال وقوع است، نه تنها سرنوشت افغانستان، بلکه آینده‌ی عدالت، برابری، و کرامت انسانی را نیز تعیین خواهد کرد.»
این فعال حقوق زن، در بخشی از نوشته‌ی خود تصریح می‌کند، زنانی که در خیابان یا زیرزمین تظاهرات می‌کنند، با بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه و حتا مرگ مواجه می‌شوند.
او از دولت‌ها و جامعه‌ی جهانی می‌خواهد که اکنون زمان آن رسیده است که اقدام عملی علیه طالبان صورت گیرد: «طالبان کنترل خود را بر زندگی زنان تشدید کرده است. اما هر چه صداها بیشتر شود، نادیده گرفتن آن برای دولت‌ها سخت‌تر می‌شود.»
این وضعیت آشفته‌ی زنان و دختران افغانستان درحالی برای جهانیان و نهادهای حقوق بشری گوش‌زد می‌شود که در بیش از سه سال گذشته، واکنش‌ها در حد حرف بوده است. به نظر می‌رسد که این واکنش‌های پوشالی جهانی، تا کنون نتیجه‌ی قابل قبول برای مردم نداشته است.
